Al wekenlang, jarenlang draait alles om mama, mama van wie we vier weken geleden dachten dat het nu toch echt het laatste stukje was..
Wij niet alleen, ook de arts en de verzorgenden dachten hetzelfde.
En weer herpakte mama het roer van haar prachtige schip.
Al wekenlang, jarenlang gaat papa dagelijks, soms wel twee keer per dag naar mama.
Zo vermoeid maar onvermoeibaar, zo moe maar niet te stuiten..
Mama is zijn Lief, zijn levenslief, en dus gaat hij naar haar toe, moet en wil hij naar haar toe.
Papa doet alles nog zelf, doet ook de was voor mama en strijkt die ook nog zelf, niet omdat hij dat moet maar omdat hij dat wil.
Voor haar, zoals ze dat altijd voor hem en voor ons heeft gedaan.
Het is een principe waar hij niet vanaf wijkt...
Mama is dol op chocola, dus zorgt papa altijd voor chocolaatjes..
Mama is dol op aardbeien, dus zorgt papa voor verse aardbeitjes die hij haar liefdevol voert..
Mama is zijn leven...
Vier weken geleden dachten we voor de zoveelste keer dat mama zou gaan, en voor de zoveelste keer zette ze iedereen weer op het verkeerde been, weer kwam ze erdoor, weer liet ze iedereen naar adem happen, verbijsterd, vol ongeloof..
Haar wand kan gevuld worden met alle tegeltjeswijsheden die er maar zijn, mama gaat alle tegeltjes te boven, sterk en zo vol liefde en kracht, oerkracht..
Maar papa dan?
Papa, die ook oud is en moe, soms zo heel moe..
Papa, die voor zichzelf zorgt en de zorg voor mama zo heel dapper volhoudt..
Papa, die oude fotootjes opnieuw laat afdrukken, fotootjes voor mama, met haar opa en oma, fotootjes uit haar vroege jeugd die ze moeiteloos herkent en waarvan ze geniet..
Lieve papa,
Als iemand laat zien wat onvoorwaardelijke liefde en trouw is, dan bent u dat wel.
U vecht minstens net zo hard als mama, onvermoeibaar en onstuitbaar.
Vanmiddag zat u naast mij op de bank in de tuin, moe maar vol verhalen, zo vol vuur..
Zo vol liefde, vertrouwen en vechtlust.
Stil ben ik...
