“Ruimte creëren in de steen is ruimte creëren in jezelf”
Beeldhouwen, ik ontdekte het zo’n 15 jaar geleden en het werd mijn grote passie. Een passie die echter de laatste jaren op een waakvlammetje stond. Er lag een steen op de bok in mijn tuin maar die bleef onaangeroerd. Ik had geen ruimte, geen energie voor dat wat mij ooit zoveel rust en ruimte gaf, tot kort geleden. Op Facebook zag ik een foto voorbijkomen met een tekst die me raakte, zowel de foto van een prachtig opengewerkte steen als de tekst eronder. “Ruimte creëren in de steen is ruimte creëren in jezelf”, met de toevoeging dat er nog één plekje beschikbaar was voor een weekend in Swalmen, Limburg. Ik klikte door en las verder en voelde hoe graag ik dit zou willen. Mijn “ja, maar” verdween sneller dan snel en ik boekte die laatste plek, om er vervolgens enorm naar uit te kijken.
Dit afgelopen weekend was het zover en na een lange reis met plensregens en enorme files kwam ik eindelijk aan in Swalmen op een plek die al direct voelde als een andere wereld. In de bossen, aan het riviertje de Swalm, bij pension Groenewoud, waarvan ik door de boeking wist dat het vegetarisch was. Het pension was warm ingericht met veel hout, het voelde als gekoesterd en geborgen en dat bleek ook zo te zijn. Dat eerste welkom, die eerste ontmoeting met Marjolein Berger van Intotuition en de andere deelneemsters was vrolijk, gezellig en warm. Die eerste warme maaltijd met een goddelijk soepje en daarna bloemkool-aardappeltaart met nog veel meer was puur genieten. En toen mocht het weekend nog beginnen.
Zaterdagochtend om 8 uur starten met een stiltewandeling, ik had er geen beeld bij maar oh wat was het mooi. Met elkaar door het bos in de ochtendzon langs het kabbelende riviertje en de ochtendnevel over de velden. Zo helemaal een moment voor en met jezelf. Ik wist niet dat het bestond. Dan samen aan een uitgebreid ontbijt en daarna gezamenlijk opstarten van het weekend onder de bezielende leiding van Marjolein. Met de zelf uitgekozen steen beginnen aan een voor mij totaal andere manier van beeldhouwen. Ruimte maken in de steen betekent boren, en laat ik daar nu altijd (d)wars van zijn geweest. Voor mij geen machines, alleen handgereedschap, maar ik wist dat dit een andere manier zou worden en dus ging ik daar vol voor. Na uitleg en advies ging ik los met de boormachine. Marjolein noemde het in de loop van die dag “kippendrift”, een term die ik van lang geleden kende van mijn vader waardoor ik voelde dat hij tevreden en glimlachend toekeek op mijn doldrieste interactie met de steen. De kippendrift werd rust na het boren van de gaten en het wegwerken van de bruggetjes daartussen. Langzaam maar zeker ontstond er ruimte die snakte naar nog meer ruimte waarin ik mij kon verliezen, zoeken en hervinden.
Twee dagen die voelen als een hele week of meer in het gezelschap van zes andere prachtige vrouwen, elk met hun eigen geschiedenis en verhaal, elk op haar eigen manier zoekend naar licht en ruimte. Wat een mooie gezamenlijke reis was dat! Het was hard werken om die ruimte te zoeken en te vinden. Werk dat onderbroken werd door meditatie met elkaar en heerlijk samen eten met alle gerechten die steeds weer op tafel getoverd werden door Paul en José. Ik durf met recht te zeggen dat ik niet wist dat vegetarisch zo heerlijk en veelzijdig kon zijn! Voeg daarbij het extraatje toe van de eigen gekweekte shii-takes paddestoelen en je koopt nooit meer gewone witte champignons.
Gisteravond sloten we ons gezamenlijke weekend af met de doop van onze beelden, al dan niet af, in het riviertje de Swalm met daarna voor ieder persoonlijk een kaart en gedicht van Marjolein. Voor mij was het de vlinder, gebaseerd op een beeld van haarzelf. Ik voelde me geraakt maar belangrijker nog, gezien. En zo voelden we dat allemaal, verbonden met elkaar en -weer- met onszelf.
Ik voel weer ruimte…
