Morgen is het Moederdag, de eerste keer voor mij zonder mijn mama.
De eerste keer ook dat ik wakker word zonder een kind in huis, want ze zijn groot en vliegen uit.
Ik hou me flink, het is zoals het is, ik weet me rijk met hun liefde, hun lieve mooie berichtjes.
Weet dat ze morgen binnenvallen, ergens in de loop van de dag, en zo hoort het ook.
Maar even ga ik terug in de tijd...
De tijd van het in bed blijven liggen op Moederdag, in de wetenschap straks wakker gezongen te worden. Met een een kopje thee, een beschuitje met aardbeien en cadeautjes op bed, al dan niet zelfgemaakt. Zelfgemaakte versjes en gedichtjes... “lieve mama”....
Ik heb een tas vol met cadeautjes van mijn kinderen, van vaas tot macaroniketting, van tekening tot gedichtje, het is me zo dierbaar.
Morgenmiddag komen ze, vallen ze binnen, met net zoveel liefde als altijd, misschien wel meer..
Even heel stiekem verlang ik terug naar de tijd dat er slingers hingen wanneer ik beneden kwam.. slingers, omdat volgens mijn Lief “Moederdag” verdiend moest worden en versierd moest worden. De laatste slingers zijn van drie jaar geleden, in een ander huis, in een andere tijd.
De liefde van mijn kinderen is er niet minder om.
De al ontvangen berichtjes zijn een cadeau op zich...
De slingers verbeeld ik mij er moeiteloos bij.
Morgen is ook de eerste keer Moederdag zonder mijn mama, en de tranen zitten hoog..
Want ook al was mijn mama al verdwaald, ze was er nog, en ik kon haar nog bloemen brengen, haar lieve blije lach nog zien.
Dit jaar wordt het een bloemetje op haar graf, een boeket in mijn hart.
Morgen vieren we Moederdag, met mijn kids en met mijn papa.
We gaan proosten op het leven van mijn prachtige mama, haar lieve lach voor eeuwig in mijn hart.
Ik koester de rijkdom van een meer dan geweldige liefdevolle mama,
koester de rijkdom van de liefde van mijn prachtige kinderen.
Moederdag in al haar pracht....
