Over pareltjes en een prachtige Goede Vrijdag...

Goede Vrijdag, in de bank met kaarsjes aan, de afwasmachine draait.

Mijn jongste zoon is een uurtje geleden met zijn vriendin de hort op gegaan, veel later dan gepland. Later vanwege de mooie en intense gesprekken aan tafel..

In de bank, namijmerend en alles laten landend is mijn hoofd barstensvol maar vredig..

Gisteren had ik een intensieve dag met een cursus, een cursus voor mijn werk die ook -hoe kan het anders- mij ook persoonlijk raakte.

Het was een schrijfcursus die behalve nieuwe inzichten ook mooie nieuwe verhalen gaf.

Verhalen van vreemde mensen, de mensen vreemd maar de verhalen vaak zo bekend.

Een dag die ik afsloot met een bezoekje aan mijn geliefde zee, nu alleen, daar waar ik altijd zo intens genoot samen met mijn Lief. 

De vele schelpen op het strand herinnerden mij aan de de vaas op mijn vensterbank, de vaas met daarin de schelpen van zijn vele reizen wereldwijd, aangevuld met de schelpen van ons samen..

Voor het eerst heb ik geen schelpen meegenomen, de laatste schelp in de vaas dateert van Schiermonnikoog, 7 april 2017, drie maanden na zijn overlijden.

Bij thuiskomst heb ik na even aarzelen toch nog naar de Passion gekeken en bij de laatste nummers tranen met tuiten gehuild omdat het zo raakte, zo intens binnenkwam.

Vandaag vrijdag, Goede Vrijdag, ik moest vroeg op pad.

Een mooie lunch met mijn schoonzussen met mooie gesprekken. Daarna door naar mijn mama die toen ik aankwam net volledig onder zeil bleek te zijn..

Ik heb haar niet gekust omdat ze zover weg was en ik bang was haar wakker te maken..

Een borreltje met mijn papa en uiteindelijk om half zes weer thuis, moe en munt.

Mijn jongste zoon en zijn vriendin boden aan om boodschappen te doen en ook te koken, en dat aanbod nam ik dankbaar aan..

Wraps werden het, zij kookten samen en dekten de tafel, en aan tafel kwamen de gesprekken.

Gesprekken over momenten, bepalende momenten..

Gesprekken over het hoe, wanneer en waarom, over verwondering en beleving.

De mobiels lagen ver weg en bleven uit beeld.

Ze hadden een afspraak maar de tijd bleek al ver overschreden toen een van ons de tijd checkte.

Dus vlogen zij weg en ik ruimde op, mijn hoofd vol van waar we allemaal over hadden gesproken..

Mijn kinderen, zo volwassen, zo kind ook nog, nog wijs toch al..., zo samen ook...

Pareltjes...pareltjes van gesprekken...

Het was een zo heel goede vrijdag...

Schatten uit oude doosjes...

Al wekenlang is mijn papa bezig met het uitzoeken en sorteren van foto's, foto's uit heel veel oude dozen, doosjes en mapjes.
Zijn sorteren gaat niet altijd logisch en dus bevat elk doosje weer onverwachte verrassingen die soms binnenkomen als een emotionele bom.
Zo ook vanmiddag..

Na een bezoekje aan mijn mama ging ik nog even mee met mijn papa.
Toen ik binnenkwam stond er een klein doosje op tafel, een doosje met wat brieven.
Mijn papa vertelde dat er brieven inzaten van mijn oma, dus ik pakte het en begon erdoorheen te bladeren,
Brieven van mijn oma aan ons, haar dochter, schoonzoon en kleinkinderen..
Brieven vlak na het verlies van haar man, mijn opa..
Het ademde verlies, eenzaamheid maar vooral ook zo doorgaan.

Een kladje met tekstjes voor mijn poeziealbum, voor mij van mijn oma, ik heb het briefje mee naar huis genomen als was het een schatkaart...
Fotootjes van mij, mijn zusje en broertje, zusje met haar favoriete pop, broertje met zijn gekoesterde teddybeer, de teddybeer die nog op zolder ligt, 46 jaar na zijn overlijden tijdens de windhoos op Ameland. Verdriet en woede komt in mij op, waarom....waarom....??!!!
Zo'n mooi jochie van vijf jaar oud, rood haar en sproetjes, spontaan en lief...
Het heeft mijn leven voor altijd gevormd...

Oude pasfoto's van papa en mama, mijn god wat zie ik mijn jongste zoon terug in mijn vader..
Een gouden zwemmedaille van mijn mama, wat kon ze zwemmen maar ze mocht niet door in haar jeugd, wedstrijdzwemmen was op zondag en dat was ondenkbaar voor mijn opa en oma.
Maar ze had wel mooi goud...!!

Van het doosje naar een album met de geboortes van mijn kinderen, hun kleinkinderen.
De liefde spat eraf, opa en oma stoeiend en genietend, bartsensvol liefde..
Ik blader door en door en door en zie zoveel jaren en momenten weer scherp op mijn netvlies.

Weer thuis, in de bank voor de tv waarnaar ik niet meer kijk..
De foto's, beelden en herinneringen gaan in een film voorbij...
Het handgeschreven kladje van mijn oma ligt naast mij...

Schatten uit oude doosjes....

Van onschatbare waarde.....