Lieve mama,
Ineens was het moment dan toch daar, het moment dat het echt op was.
Na twee Kerstdagen vechten tegen een longontsteking, al zo intens moe, was het moment van het afscheid daar..
Tot het laatst toe heeft u geknokt om bij ons te blijven totdat daar de overgave was en u vredig heenging temidden van ons.
In liefde hebben we alles voorbereid voor uw afscheid, met elkaar.
Alles om u een waardige uitvaart te geven, papa voorop..
Wat was het een liefdevolle dankdienst voor uw leven in jullie zo geliefde Markelo.
Het kerkkoor waarvan u en papa zolang deel uitmaakten zong met volle overgave.
De zon brak stralend door de gebrandschilderde ramen tijdens woorden van liefde door uw kleinkinderen Martje, Teun en Gijs.
Zelf mocht ik ook prachtige herinneringen aan u ophalen, de hele dienst was een bad vol van liefde. En wat hoort dat ook bij u lieve mama, wat hebt u velen veel gegeven tot uw laatste adem.
De kaarten die binnenkomen bij papa en ook bij mij getuigen van uw betekenisvolle leven, van uw liefde en zorgzaamheid voor velen, een monument voor wie u was.
De volle kerk, de verhalen daarna, en uw begrafenis op Ameland waar u eindelijk weer bij onze Erik bent. De immense bloemenhulde, de vele lieve kaarten en woorden, wat een liefde lieve mama, en dat verdient u ook zo!
En hoe mooi en symbolisch waren de regenbogen op de donderdag.
Het moment dat we met u de pier bij Holwerd opreden, die stralende regenboog vanaf het eiland..
De vele mensen die naar de boot gekomen waren.
De regenboog op de boot die de vlag halfstok had..
En nog een keer op de begraafplaats, toeval bestaat niet...
Zon en de regenboog, als ultieme bewijs van wie u was en altijd zult zijn..
U kleurde vele levens, u laat uw voetsporen van liefde onuitwisbaar achter..
Lieve mama,
In een zee van bloemen bent u begraven naast onze Erik, boven de aarde nog verbonden met een lint, maar in de aarde zo helemaal samen op het plekje dat u en papa samen hebben uitgezocht.
Alleen het fluiten van de vogels en het ruisen van de zee is daar hoorbaar..
En om u en Erik heen een cirkel van bloemen als symbool van die eeuwige verbondenheid.
Deze keer was de afvaart van Ameland zo anders..
Eerder groette ik Erik nog vanaf de boot, nu u en Erik..
Lang heb ik aan dek gestaan, de tranen stromend..
Maar lieve mama, het is goed zo.
U was zo intens moe, zo helemaal op..
Nu bent u eindelijk weer samen..
Met Erik...
Voor hem en voor ons voor eeuwig “de allerliefste mama van de hele wereld....”
Dit lieve mama, is een eeuwig vlammetje voor u..
