Totaal aantal pageviews

zondag 21 juni 2020

Vaderdag...

Vaderdag in mijn vroege jeugd. 

Eigen geknutselde cadeautjes van de basisschool.

Vaderdag altijd op zondag dus dat betekende naar de zondagsschool of naar de kerk.


Vaderdag in mijn eerste leven met mijn kinderen.

Dat betekende ontbijt op bed met zelfgemaakte knutsels van mijn kinderen en ook een cadeautje

van mij. En natuurlijk ook naar mijn eigen vader.

Vaderdag in mijn tweede leven. Mijn kinderen naar hun vader en de kinderen van mijn Lief bij hem

en met hem, met zelf geknutselde cadeautjes en later traditionele biertjes. De uitdaging om per

kind steeds weer een ander, niet eerder gegeven biertje te vinden.

Ik fotografeerde en filmde dat op gepaste afstand maar wel vastgelegd voor altijd.


Vaderdag anno 2020.

Mijn vader, bijna 91 jaar leeft nog en is nog steeds gezond.

Hoe rijk is het om naar hem toe te kunnen gaan, weliswaar op afstand maar wel bij hem.

De vader van mijn kinderen beleeft dat anders, mijn kinderen gaan dus niet naar hem toe op die

dag. De kinderen van mijn Lief hebben hun vader niet meer, hoe anders waren die Vaderdagen.

‘s Morgens vroeg slingers ophangen en dan de trap op naar de slaapkamer om hem wakker te

zingen. Slingers, omdat hij vond dat Vaderdag verdiend moest worden. Zo waren er ook altijd op

Moederdag slingers voor mij met een vers geplukt veldboeket ‘s morgens.

En natuurlijk ook de al dan niet zelf gefröbelde cadeautjes. Een zo andere beleving.


Vandaag gaan mijn kinderen niet naar hun vader, en dat is lastig.

De kinderen van mijn Lief hebben hun vader niet meer, en dat is verdrietig.

Mijn kinderen missen hem ook als bruisende bonusvader, en dat is moeilijk.

Ik heb nog wel mijn oude vader, en dat is heel erg rijk.


Vandaag is een dubbele dag in het kwadraat.

Zoveel herinneringen, zoveel emoties, zoveel beelden, zoveel voelen.

Vandaag heb ik Rosé gedronken met mijn papa in de tuin.

Heb ik gedacht aan mijn Lief en de kinderen.

Heb ik gedacht aan mijn kinderen en hun beleving.

En heb ik gedacht aan al diegenen die hun papa niet meer hier op aarde hebben maar wel in hun

hart, met alle herinneringen die daarbij horen, van lang geleden en heel dichtbij.

Voor mijn kinderen is Vaderdag zoals die is, en zal altijd dubbel blijven.

Voor de kinderen van mijn Lief zal Vaderdag nooit meer hetzelfde zijn.


Voor mij is Vaderdag nog steeds kostbaar Vaderdag.

Ik prijs me rijk maar voel daarbij ook zo het verdriet van het gemis in zoveel vormen.



maandag 8 juni 2020

Mooie dag...

Na een slapeloze nacht start ik de dag op met koffie en mijn telefoon.
De avond daarvoor heb ik al drie foto’s opgezocht van en met mijn mama, mijn mama die vandaag 8 juni 2020 92 jaar zou zijn geworden.
Ik start op en krijg een herinnering op Facebook, met daarin één van de drie door mij uitgekozen foto’s. Daarmee is de keuze bepaald en ik deel de herinnering aan deze dag op dit moment.
Een moment zo vol van lading, zo vol van veel..
Een moment geknipt door mijn Lief die er ook niet meer is.
Een moment van gemis van meer dan meer dan...
Mijn mama, mijn oermama, die tot op het laatst zo volledig mama was.
Mijn Lief die die foto nam, onwetend van wat kwam, te snel, te volledig, te definitief.

Ik kijk naar de foto en voel het moment.
Zie in mijn ogen de adoratie en de de liefde.
Weet in mijn donder het weten van toen..
Het weten van de eindigheid..

Vandaag zou mijn mama jarig zijn geweest, 92 jaar zijn geworden.
Mijn papa, bijna 91, viert deze dag in oneindige liefde.
Natuurlijk ben ik daarbij en deel zijn vreugde, liefde, herinneringen en verdriet.
Ik deel en voel en huil.
“Waarom moet je zo huilen”, vraagt mijn vader.
Waarom is het zo intens?
Omdat ik ben zoals ik ben lieve papa..
En al begrijpt hij het niet, hij accepteert het.

Hij gaat mee in mijn herinneringen, mee in mijn voelen en in mijn verdriet.
Mee in mijn lachen, mijn schateren om herinneringen, mee in alles wat zo mooi was en is..

We delen, we voelen, we begrijpen soms wel en soms niet..
Maar we weten,

Dit is een mooie dag, dit was een mooie dag..!