Knikkerbaan..

Het is 9 uur ‘s avonds wanneer ik dit schrijf, aan het einde van een dag met heel veel indrukken en gebeurtenissen. Het liefst zou ik alle gebeurtenissen beschrijven maar dan wordt het een bosbrand in plaats van een vlammetje. Bovendien hoor ik dan de strenge en heldere stem van mijn bijzondere schrijfmentor Elena: “blijf bij je kern, vermijd omwegen en kill your darlings”. En ik heb een heleboel darlings, oftewel lievelingen.

Dus terug naar de knikkerbaan. 

Vanmiddag had ik een eerste echte lunch met de vrijwillige gastvrouwen en gastheren van de Bibliotheek Twello. Voor het eerst voor mij de andere collega’s ontmoeten, de gezichten zien achter de namen. Het was leuk, fijn en warm! Daarna, totaal iets anders, met mijn vader een nieuwe koelkast voor hem uitgezocht, extra fijn omdat die van mij het definitief heeft opgegeven en ik dus tijdelijk zijn oude kan gebruiken. Ook dat samen uitzoeken was fijn, helemaal omdat we heel goed geholpen werden bij onze plaatselijke Expert. 

Rond het avondeten even op Facebook waar ik een mooi bericht las van Zielsgelukkig, gedeeld door een oude vriend. Een dusdanig mooi bericht vond ik meer dan de moeite waard om te delen.Vervolgens krijg ik een lief bericht terug van een collega dat het net zo mooi geschreven was als mijn vlammetjes. Daar begint dus het verhaal van de knikkerbaan.

Vaak heb ik het gevoel dat ik in een achtbaan zit, in een rollercoaster. Achtbaan is mooier omdat ik de voorkeur geef aan Nederlandse taal. Al mijmerend over de dag schiet mij opeens het beeld te binnen van de knikkerbaan uit mijn jeugd. Dan praat ik over zeker vijftig jaar geleden of meer..  Knikkerbaan… ik ga googelen maar vind niet het plaatje van die knikkerbaan uit mijn jeugd. Bij benadering iets wat erop lijkt, knikkerbaan of jodelbaan, die laatste term is echt nieuw voor mij. Maar het beeld en de herinneringen aan die knikkerbaan brengen een grote blije glimlach op mijn gezicht. Ik zie het weer en hoor het geluid ervan als was het gisteren. De knikkers er boven in gooien en kijken waar ze uitkomen.. Geen invloed erop, geen vaardigheid, gewoon kijken hoe ze rollen en waar ze terecht komen. Juichen en blij zijn wanneer dat goed is, en balen als je pech hebt. Je hebt geen invloed. Simpele maar oh zo waardevolle symboliek.

Ik zit buiten in mijn tuintje met herinneringen aan die knikkerbaan, lach en voel me sterker.

Knikkerbaan…

 

Vaderdag..

Vanmorgen werd ik wakker en besefte wat voor dag het was, Vaderdag..

Zoveel herinneringen en gedachten overspoelden mij in alle hevigheid. De herinneringen aan Vaderdagen met mijn Lief, met alle daarbij behorende rituelen, nu al voor het vijfde jaar niet. Het besef dat ikzelf Vaderdag nog wel kan en mag vieren met mijn oude papa die deze week 92 jaar hoopt te worden. Terug in de tijd met een glimlach en met tranen, in het hier en nu met goede voornemens om deze dag te vieren met mijn eigen papa. Tijdens mijn eerste kop koffie scroll ik even door Facebook en zie verschillende berichtjes van mensen die hun vader niet meer hier hebben. Berichtjes vol liefde en gemis, berichtjes vol herinneringen en verlangen. Ik prijs me rijk dat ik deze dag nog kan en mag vieren.

Om half twaalf ga ik naar mijn vader, ik weet dat hij eerst graag online nog een kerkdienst wil zien dus ik ga daarna. Papa wacht mij op met koffie en een heerlijk gebakje. Ik stel voor een toertje te maken, hij reageert enthousiast. Over de bestemming moet hij even nadenken maar uiteindelijk kiest hij voor Markelo waar hij zoveel jaren gelukkig is geweest met mama. Iets drinken bij de Viersprong, dat wordt het doel. We laden de rollator in en tuffen binnendoor langs onbekende weggetjes richting Markelo, soms niet wetend waar we zijn maar genietend van het landschap en de omgeving. Verkeerde afslag? Het maakt ons niet uit, de weilanden zijn mooi en alles is groen en in bloei. Uiteindelijk komen we aan bij de Viersprong en drinken iets op het terras. Jammer genoeg was de tuin vol dus wij zaten op een bankje met uitzicht op het voorbij razend verkeer. Het mocht de pret niet drukken. Na het drankje weer terug, binnendoor via Lochem en daarna zien we wel verder. Onderweg, we konden jammer genoeg niet stoppen, een weiland barstens vol rode klaprozen en paarse korenbloemen, de lievelingsbloemen van mama. Mama, die deze hele dag erbij was met herinneringen aan de toertjes van mijn vader samen met mijn moeder. Oude verhalen die voorbij kwamen, vol liefde en genieten.

We toeren terug naar huis en breken het Vaderdagcadeau aan, een Nobel jenever met Thaise ginger ale, meegenomen van ons laatste bezoek van Ameland. We proosten samen in de zon en kijken naar de prachtige wolkenluchten die komen en weer gaan. 

Ik voel wat ik mis, koester wat ik had en wat ik heb, dubbel maar zo intens.

Vaderdag 2021