Zo trots op mijn dochter..!

 Trots, gloeiend van trots ben ik.

Mijn meisje, inmiddels uitgegroeid tot een jong volwassen vrouw, maar nog steeds mijn meisje.

Jij, mijn meisje die dezelfde naam draagt als jouw oma, wat zou ook oma trots zijn op jou!

Dwars door veel obstakels zoek en vind jij jouw weg.

Jouw weg die met hart en ziel in de zorg ligt.

Twee maanden geleden ben je van baan veranderd, mede vanwege jouw net geconstateerde slaapstoornis, dat kon er ook nog wel bij, bij alles wat je al hebt.

Vol verwachting ging je de nachtdienst in bij Casa Bonita, het mooie huis waar jouw oma bijna drie jaar gewoond heeft.

Vol verwachting, maar dingen liepen anders, door factoren waarop jij geen invloed had, en ook kwam jij jezelf tegen. Je ging het gevecht aan met alle kracht die je in je hebt.

Na twee maanden besloot je dat jouw grens meer dan bereikt was.

Het was genoeg, je was op en wilde geen fouten maken, én je wilde zorg verlenen op de manier die in jouw mooie donder zit.

Dus besloot je stoppen, en (oma regelt alles vanaf daarboven) je kon terug naar je oude geliefde plekje bij de Martinushof waar op dat moment vacatures waren voor de nacht.

Je werd met open armen ontvangen en je gaat er met open hart weer in, maar niet voordat je die twee maanden netjes en correct hebt afgesloten.

Lieve Martje, wat ben ik trots op hoe jij zelf jouw pad weer baant, hoe jij verwoord wat je voelt, wat je wilt en wat je niet wilt, op jouw zuiverheid en integriteit.

Hoe je met ziel en zaligheid teruggaat naar “jouw” mensjes, zoals jij dat noemt.

Je hebt meer dan genoeg obstakels maar je flikt het hem toch maar weer!

Mijn meisje, mijn dochter, met glanzende ogen en een stralende lach, op en top liefde voor het vak dat op jouw lijf geschreven is..

Oma kijkt trots en met een grote glimlach toe, naar haar kleindochter die haar naam meer dan waard is.

En ik?

Ik glimlach, voel me rijk en ben blij dat ik naast jou, voor jou en achter jou mag staan wanneer dat nodig is, maar je ook kan loslaten, omdat je nu zelf vliegen kan, op jouw sterke kleurrijke vleugels.

Zo trots op mijn dochter...!

“Not all those who wonder are lost”

Verjaardagscadeau voor Alzheimer..

Vorige week was het een half jaar geleden dat mijn lieve mama op 90 jarige leeftijd overleed.

Bijna drie jaar lang was ze liefdevol verzorgd in zorginstelling Casa Bonita Twello waar mijn vader haar elke dag opzocht. Mama had al meer dan 10 jaar lang Alzheimer, de laatste jaren in een vorm waardoor ze niet meer thuis kon wonen, tot groot verdriet van mijn vader.

Vorige week was ook de verjaardag van mijn papa, ook hij werd 90 jaar en hij wilde dit vieren.

Vieren met een Moluks Indisch buffet in het gezelschap van familie, buren en trouwe vrienden uit de dichte kring om hem en om mama heen.

Zoals hij zelf ook hun 60-jarige huwelijkskaart had ontworpen, hun kerstkaart en de dankbetuiging na het overlijden van mama, zo maakte hij ook zelf de kaart voor zijn 90-jarig verjaardagsfeest.

Op de kaart stond een foto van hem op hun zo geliefde strand met de zee op de achtergrond.

Een warme uitnodiging met als laatste zinnetje:

“kado (envelopje) gaat als gift naar onderzoek dementie”. 

Als “spaarpot” had hij een mooi oud cadeaublik meegenomen waarin hij de enveloppen kon doen.

Het werd een prachtig feest waarbij mama voelbaar aanwezig was en papa genoot in dierbaar gezelschap. Na afloop thuis natuurlijk samen nog nagenieten en de enveloppen openen.

Enveloppen met mooie lieve kaarten, lieve woorden, en met inhoud, de één na de ander.

We waren er stil van met elkaar...

En zo is er deze week maar liefst een bedrag van 600 euro overgemaakt naar Alzheimer Nederland, als donatie voor meer onderzoek naar dementie.

Een prachtig initiatief van papa gevoed door zijn jarenlange ervaring als partner en mantelzorger, maar vooral gevoed door zijn liefde voor mama.

Papa vroeg mij of ik er iets over wilde schrijven, zodat misschien meer mensen op dit idee zouden komen, en omdat onderzoek zo hard nodig is.

Bij deze lieve papa,

Uw verjaardagscadeau voor Alzheimer Nederland..