Nieuw jaar, nieuwe kansen!

Het jaar 2022 is 15 dagen jong. Ik heb er dit afgelopen jaar een paar nieuwe “Facebook vrienden” bij. Nieuwe mensen, nieuwe contacten, ontmoet via mijn vrijwilligerswerk bij de bibliotheek Brummen-Voorst in Twello. Nieuwe contacten via het evenement Human Library, inmiddels omgedoopt tot Living Library. Mooie mensen met een eigen verhaal. Mooie nieuwe inzichten en besef, ik ben daar dankbaar voor. De innemende “vluchteling” Naqib Saqib, de prachtige Troostdichter Boudewijn Betzema, de vrolijke charismatische gay Jos de Bie-Miedema, de indrukwekkende vrouw met autisme Irene Nass en Christine Urbach als Indo-2.

Ik heb geleerd en gelezen en ben onder de indruk van hun levensverhalen.

Nieuwe schrijvers ook, dankzij mijn vriendschap met mijn dierbare schrijfcoach Elena Benvenuti.

Prachtige nieuwe boeken in mijn boekenkast. “De vrouw met de schelp” van Julia Nes, “Op hoeven en hakken” van Petra Broekhart en “Dwarse Diego Durft” van Hetty van den Hout.

Ik ben onder de indruk van hun prachtige verhalen en heb ervan genoten!

Mijn eigen boek sluimert en smeekt om verteld te worden.

Geïnspireerd door de hier genoemde mensen wordt het tijd dat ik mijn vulpen en vingers weer laat vlinderen. Dank lieve mooie nieuwe Facebookvrienden voor deze inspiratie, ik volg jullie voorbeeld en ga weer schrijven!

Nieuw jaar, nieuwe kansen!

Lustrum, een tijdperk van vijf jaar…

Lieve Sjef,

Al een paar weken hik ik er tegenaan. Vijf jaar geleden sinds jouw laatste Kerst en Oud & Nieuw. Vijf jaar geleden dat je deze aarde en ons verliet. Jouw laatste adem ga ik nooit vergeten. Vandaag is die dag, en die hakt er harder in dan voorgaande jaren. Waarom?, ik weet het niet. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk, toch voelt deze dag anders. Vijf jaar, het is een eerste lustrum. Maar een lustrum is gekoppeld aan een viering, een feestelijke gebeurtenis, en dat is dit niet. Toch voelt het als een mijlpaal, die periode van vijf jaren zonder jou en dus past voor mij het woord lustrum als de afbakening van een tijdsbestek. Een reinigingsritueel uit de Romeinse tijd is ook een definitie, dat klinkt als mooi en bijzonder, en daarom passend bij jou, en misschien ook wel bij mij.

Vijf jaren sinds jij ging.

Vijf jaren zonder jou.

Vijf jaren bomvol herinneringen.

Beelden, geuren, een lach en een traan.

Vechten en doorgaan.

Vallen en opstaan.

Vijf jaren.

Nog maar zo kort.

Al zo lang.

Niet te bevatten.

Ik spit door mijn vele foto’s heen op zoek naar die ene. Die foto die jij enthousiast bewerkt hebt toen er nog geen app voor was. Één van onze ontelbare strandfoto’s, dit keer in Andy Warhol stijl. Ik zoek, vind en glimlach bij de herinnering. Felle primaire kleuren, zo passend bij jou.
Mijn Lief vol passie voor het leven, de kleuren zelf in vol ornaat, zo mijn primaat.

Vanavond, op het tijdstip dat jij ging, drink ik jouw en daarmee onze favoriete borrel.
Een Four Roses, geen truintje maar een huilbui zoals jij dat noemde.
Daarna kijk ik naar boven en glimlach, in de volle overtuiging dat je teruglacht.
Even weer dichtbij mij en bij zovelen die van jou hielden, kleurrijk en vol passie.

Voor altijd in mijn hart, in eeuwigheid verbonden.

Lustrum, een tijdperk van vijf jaar…