Fluitende hormonen

Helemaal blij en gelukkig kan ik ervan worden.

's Morgens wakker worden met vogelgetsjilp, dat onmiskenbare teken dat het voorjaar er echt aan komt. 

Vrolijk fluitende vogels, en de ochtenden zijn ook niet meer zo koud, en het wordt al weer mooier licht...

Als ik naar mijn werk fiets zie ik de krokusjes in volle bloei en en geniet van die heerlijk fluitende herrieschoppers. Bijna zou ik gaan zingen maar ach, dat staat misschien een beetje raar..

Als ik het toe zou laten, zou laten komen, zou ik ook zomaar een potje kunnen janken, gewoon, van blijdschap, van ochtendgeluk, van genot...

Hoezo emotioneel?

Na een nacht van soms heel vast slapen en soms rusteloos woelen, draaiend en badend in het zweet wakker worden voelt de lenteochtend heerlijk.

En nee, die rusteloze nachten komen niet door nare dromen of nachtmerries.

Het zijn de hormonen...

Die vermaledijde noodzakelijke vaak zo fijne maar ook vaak zo lastige hormonen...

Overgang heet dat, nou ik ga over hoor! En opvliegen doe ik ook!

En de emoties komen wat makkelijker en sneller naar boven gieren, zowel in dipjes als in pieken.

Maar ik weet het, en zij die dicht bij mij staan weten het..

Ik leef en heb lief en verdrink in zoveel moois....

En ik zit op de fiets, hoor de vogels en ik lach...

Fluitende hormonen....zo lente!

From Russia with Love

"From Russia with Love" staat er op de cover van de maandelijkse uitgave van een supermarktmagazine. Natuurlijk een verwijzing naar de beroemde Bondfilm.

Russia en Love?

De media staan bol van de nieuwe wet die onlangs in Rusland is aangenomen waarbij homoseksualiteit verboden is. Beelden en reportages over hoe homo's in Rusland opgejaagd, mishandeld en vernederd worden, met goedkeuring van de regering.

Wat me echter in de discussies nog meer raakt zijn de voorbeelden van intolerantie in ons eigen Nederland die bijna achteloos voorbijkomen...

Nederland, ons kleine kikkerlandje waar iedereen zichzelf kan en mag zijn en een eigen mening mag hebben en die ook nog vrijuit kan ventileren.

Respect voor de ander hoort daarbij voorop te staan, ook wanneer je het er niet mee eens bent.

Zoveel mensen, zoveel meningen...

Mijn maag draaide zich om bij het voorbeeld van Harm Edens die op zijn Facebook meldingen krijgt van "rij hem dood, die vieze homo", en dat was er nog maar eentje...

Dichterbij... 

Ik word verdrietig bij het verhaal van een goede lesbische vriendin van mij die met haar vrouw niet hand in hand durft te lopen om vervelende opmerkingen of erger te voorkomen. 

Ik, als lijfelijk mens die graag met mijn lief hand in hand loopt, het fijn vind hem een kus te geven, ook op straat, in een winkel of op een terras, of zomaar.. 

Ik kan mij niet voorstellen dat niet te kunnen doen, niet te mogen doen.

In mijn gezin en vriendenkring kom ik gelukkig geen homofobie tegen. Ik probeer mijn kinderen op te voeden met een open houding naar mensen met een andere beleving, een andere geaardheid. 

Ook op mijn werk wordt niet gekeken naar de geaardheid van iemand maar naar de mens, en zo hoort het ook.

Maar niet iedereen denkt daar hetzelfde over, en dat mag ook, gelukkig wel.

Iemand (een man) zei deze week tegen mij in een discussie hierover dat "zijn maag zich omdraaide wanneer hij twee mannen zag zoenen", dat zou kunnen, dat mag hij zeggen.

Ik heb hem overigens niet gevraagd wat hij voelde wanneer hij twee vrouwen ziet zoenen, misschien wordt hij daar wel geil van, toch? Hij vond dat er veel te veel aandacht was in de media voor "het homoprobleem in Rusland, dat stimuleerde alleen maar".

Laat die mening nu precies aansluiten bij de Russische propaganda....

Ik hoop oprecht dat er tijdens de Spelen op een waardige en ludieke wijze, heel subtiel maar onmiskenbaar, toch aandacht is voor de onderdrukking van homoseksuelen in Rusland.

Sport verbindt, maar liefde nog meer...

Dat is pas echt "from Russia with love"