Totaal aantal pageviews

zaterdag 28 maart 2015

Onverklaarbare kracht

Niet alles in je leven is om te delen, niet alles zomaar in het openbaar.
Sommige dingen zijn te groot, te persoonlijk of te ingrijpend.
Je deelt ze in je eigen warme kring van familie en vrienden, veilig en warm.
Maar soms is er gewoon teveel, loopt je bordje over, en heb je het gevoel dat je stikt.
Je lijf protesteert op allerlei manieren, je lijf zegt je dat het code rood is..
En dan....
Dan vind je zomaar ineens mensen op jouw pad die elk op hun eigen manier jou helpen.
Helpen je te bevrijden van blokkades, je letterlijk lucht geven.
Ogenschijnlijk onverklaarbaar....

Al eerder was ik terecht gekomen in de warme handen van Marion, eigenaresse van http://medi-well.nl/Zij had bij mij voor elkaar gekregen wat geen fysiotherapeut lukte, en dus had ik vertrouwen in haar.
Vanmiddag kon ik weer bij haar terecht, mijn spieren stram, mijn lijf zo stijf.
En zoals altijd nam ze de tijd, gaf mij de tijd.
Knopen werden ontward door haar kundige handen, en daarmee kwam de ontspanning.
Maar de druk op mijn borst bleef...

En wat ze toen deed was afgaan op haar kennis maar meer nog op haar gevoel.
Aarzelend vroeg ze mijn toestemming, mijn instemming.
Ze raakte de meest pijnlijke plekken, maakte ruimte en liet daarmee vrij wat mij letterlijk benauwde.
Marion is niet zweverig, integendeel, maar wel gaat ze af op haar gevoel, voelt zich zoals ze zelf zegt, gestuurd....
En gestuurd door wie of wat dan ook, ze nam de steen van mijn borst en de knoop uit mijn buik, en gaf mij zo die zo broodnodige ont-spanning.

En zo ging ik naar huis, vrijuit ademend, met nieuwe energie, vrijgekomen energie.
Energie die ik maar al te goed kan gebruiken op mijn volle bordje.
Soms komen dingen uit een andere dimensie, onverklaarbaar maar ook onmiskenbaar, niet te bewijzen, niet te onderbouwen, maar zo voelbaar...

Onverklaarbare kracht, zomaar ineens op je pad....






zaterdag 14 maart 2015

Een regen van sterrenstof

Sterrenstof...
Ik heb het altijd een mooi woord gevonden.
Ademloos kan ik genieten van flonkerende sterrenhemels, maar bij sterrenstof stel ik mij een soort van waas van alle sterrendeeltjes voor, als een bijna ondoordringbaar gordijn van flonkering..

Soms zijn er helemaal geen sterren te zien, dan lijkten de nachten donker, vol wolken, wind en duisternis. Zorgen om mijn kinderen die soms zo in de knoop zitten met hun autisme, hun pubertijd, hun twijfels, hun onzekerheid.
En ik, die links, rechts of diagonaal ga, soms wanhopig zoekend naar de goede richting, almaar weer knokkend om hun rugzak maximaal te vullen zodat ze voldoende voedsel hebben om zelf te kunnen gaan reizen.

Maar dan...
Ineens....
Ontploft de hemel..
Regent het sterren..
En wordt het een gordijn van sterrenstof....

Wanneer ik mijn dochter aan de telefoon heb die heel volwassen en overdacht haar probleem met mij deelt. Ik luister, hoor haar en voel de trots door mij heenstromen. 
En ik besef hoezeer zij is gegroeid, hoeveel inzicht zij ook over zichzelf heeft gekregen. 
En dan ben ik zo verschrikkelijk trots op haar, heb zoveel vertrouwen dat zij haar weg wel zal vinden, haar geluk zal vinden..

En dat is op dezelfde avond waarop mijn autistische zoon, die tot voor kort vond dat hij heus geen hulp nodig had, mij volkomen verrast en omver blaast....
Ontroerd en geraakt door een film die we samen keken, geraakt door emoties en dat zelfs verwoordend, voor mij bijna verbijsterend.
Ons gesprekje op de rand van zijn bed, nu opeens zo groot, zo kostbaar wanneer hij mij vertelt dat hij het gevoel heeft dat hij aan het leren is, zijn blik, zo anders dan voorheen.
Zijn knikje, beslister en groter dan voorheen.
Het gesprek dat hij vanmiddag had met zijn opa, aan wie hij vertelde dat hij meer echte gesprekken met mensen wilde hebben..

Zomaar een regen van sterrenstof.....