Oudejaarsavond
is niet alleen die laatste avond van een kalenderjaar.
Oudejaarsavond
is ook de laatste avond van een levensjaar, de avond voordat je jarig wordt, of
de avond voordat iemand die je lief is jarig wordt.
Vanavond is
het de oudejaarsavond van Gijs, mijn jongste zoon, morgen wordt hij 21 jaar.
Mijn jongste
van drie kinderen, ook hij bereikt morgen die magische leeftijd van 21 jaar.
Ik zit
beneden in de bank met op de achtergrond de tv aan, mijn zoon zit boven te
chatten of te gamen, hij heeft beloofd voor 00.00 uur naar beneden te komen.
Ik wil
eigenlijk alleen maar slapen nu, maar hou mezelf wakker omdat dit een bijzondere
dag is en omdat ik dat altijd heb gedaan op de verjaardagen van mijn kinderen.
Precies om
middernacht, om 00.00 uur een berichtje en pas dan gaan slapen, zo hoort en
voelt dat voor mij, burn-out of geen burn-out.
Vandaag heb
ik nog ongeveer drie kwartier om te denken en te schrijven, dacht ik…
Maar mijn
zoon kwam eerder naar beneden, en daar was ik bij mee..
Samen de
tijd beleven tot die 00.00 uur, samen naar dat moment van zijn jaarwisseling,
Is dat belangrijk?
Misschien niet maar voor mij zo wel..
Op zo’n
moment vlieg ik terug in de tijd, schieten er allerlei beelden in al die jaren
aan mij voorbij. Voel ik de emoties, mooi en verdrietig, blij en boos.
Zie ik
moeiteloos mijn pasgeboren kind, tot de jonge man die hij nu is.
Herinner ik
mij die vele momenten van vreugde, pijn en verdriet, frustratie en voldoening, teleurstelling
en trots.
En dat
laatste overheerst, trots.
Mijn jongste
zoon, Gijs, straks 21 jaar.
Zijn geschiedenis,
zijn strijd en pijn.
Zijn stappen
naar zijn toekomst.
Mijn vertrouwen
in hem.
Zijn eerste stappen
in zijn nieuwe jaar…
Zijn
oudejaarsavond….
