Het is september wanneer ik na een periode van invalwerk een contract krijg Bij de Bieb, met daarbij ook de taak als vrijwilligerscoördinator van de vestiging in Zutphen. Een nieuwe taak en uitdaging die ik vol verwachting aan ga. Eerst aarzelend, maar per week met steeds meer overgave. Een scala aan vrijwilligers, elk met hun eigen verhaal en geschiedenis. Week na week leer ik meer. Zo ook over Emre, nu nog woonachtig in het AZC in Zutphen. Op zeker moment kom ik met hem in gesprek en hij vertelt me zijn verhaal. Ik ben diep onder de indruk en betrap mijzelf op heel andere ideeën en aannames die ik -onbewust- eerder had. Ik zie de interactie met collega’s, zijn verhalen zijn beeldend. Mijn respect voor hem groeit met elk gesprek. Zijn inzet, kennis en motivatie is indrukwekkend, maar vooral zijn empathie en open blik op de wereld om hem heen maakt mij stil.
Hij is gemotiveerd, dankbaar en blij, voelt zich na twee jaar thuis in Nederland. Deze week neemt hij afscheid als vrijwilliger omdat hij een Master Staats- en Bestuursrecht gaat volgen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Hij heeft het vooruitzicht op woonruimte maar wanneer en waar is nog niet bekend. Dus is hij in contact met Takecarebnb die bemiddelt tussen gastgezinnen en een tijdelijk thuis voor een vluchteling zoals Emre. Binnenkort heeft hij een gesprek met een meneer van Iranese afkomst die als statushouder een woning heeft en andere vluchtelingen wil helpen met woonruimte. Een mooi voorbeeld van er voor elkaar zijn. Voor Emre is een bed en ruimte en rust om te studeren alles wat telt, hij is blij en dankbaar daarvoor.
Dat is precies wat me raakt. Met zijn geschiedenis, zijn verhaal, zijn ervaringen, zó puur en ongekunsteld blij zijn met zijn kansen. Die kansen heeft hij overigens zelf gecreëerd door alle mogelijkheden om de taal te leren met beide handen aan te grijpen. Ook bij de Bieb in Zutphen had hij een taalmaatje. Zo zijn er mooie vriendschappen ontstaan. Hoezeer Emre gezien en gewaardeerd wordt is wel duidelijk bij zijn afscheid van de collega’s bij de Bieb. Een jonge man vol plannen, zich zó ontzettend thuisvoelend in dit gastland, voor hem zijn nieuwe thuisland. Hij voelt zichzelf een échte Zutphenees, zo zegt hij. Een collega antwoordt dat je in Zutphen een Zutphenees bent wanneer je er geboren bent. Wanneer je er later komt wonen ben je een Zutphenaar. Een leuk taalweetje. Zoals ook het woord vluchteling eigenlijk niet meer van toepassing is op Emre.
Want Emre antwoordt met een stralende lach. “Ik ben hier opnieuw geboren, dus ik ben een Zutphenees”. Zijn afscheid en tot zeker ziens worden omlijst met mooie welgemeende woorden, ontroering, warme omhelzingen en alle goeds voor een stralende toekomst.
En ik? Ik koester een prachtige levensles van een heel mooi mens, eentje om in te lijsten, dankjewel Emre!
