Ik ben er de hele dag al mee bezig..
Morgen, 29 juli wordt Teun, mijn oudste zoon, 21 jaar.
21 jaar is een bijzondere leeftijd, 21 jaar is speciaal..
Zijn doos met foto’s uit zijn vroege jaren staat mij bij in
de kast, zelf geeft hij niet veel om foto’s en dus hoefde hij “zijn doos” niet
te hebben.
Teun, mijn zo’n bijzondere kind, niet meer bijzonder dan
mijn andere kinderen maar anders bijzonder..
Ik pak de doos omdat ik vanavond een collage wil maken en
verdrink in alle foto’s.
Dan bedenk ik mij dat ik aan de vooravond van de 21e
verjaardag van mijn dochter een blog voor haar geschreven heb, en aangezien mijn kinderen
mij allemaal even lief zijn kan het niet anders dan dat ik ook een blog schrijf
voor mijn zoon.
Lieve Teun...
Jouw geboorte haal ik mij moeiteloos voor de geest..
Een turbobevalling was het, anderhalf uur zat er tussen de
eerste wee en jouw geboorte..
Alle details roep ik moeiteloos op, net als het intense
gevoel van jou voor het eerst in mijn armen hebbend...
Bijna negen maanden heb ik jou gedragen, en negen maanden
heb ik jou zelf gevoed totdat ik bijna letterlijk omviel. Je vroeg en eiste
veel, en ik gaf het jou met alle liefde..
Teun, mijn lieve mooie kind, je was “anders”..
Ik wist niet hoe, ik wist niet wat, maar dat jij anders was
voelde ik in elke vezel.
Mijn moederinstinct bedroog me niet, je begon met een
diagnose PDD-NOS op de basisschool, een diagnose die in 2015 werd herzien naar
“klassiek autisme”, een term die jij niet wilt horen, want zelf voel jij je
gewoon Teun,
“ik ben zoals ik ben, ik ben gewoon mijzelf..”
En ja lieve zoon, jij bent gewoon Teun, jezelf, en je bent wie je
bent, mijn prachtige zoon!
Je hebt je ontwikkeld tot een jonge man met al jouw
talenten.
Je bent volwaardig
CNC operator in een machinefabriek en je gaat je daarin verder bekwamen.
Jouw baas is dolblij met jou en waardeert je.
Jouw collega’s accepteren je zoals je bent en jij voelt je
thuis.
Volgende maand ga ook jij de stap maken naar zelfstandig
wonen, net als je zus.
En zoals ik immens trots ben op jouw zus ben ik ook immens
trots op jou.
Ik zie je, ik zie een jonge kerel die volwassen wordt, een
jonge man die zijn eigen weg gaat, de weg die bij hem past.
Ik voel me dankbaar, rijk en gelukkig.
Dankbaar omdat ik jou kreeg, rijk met jou als mijn mooie
kind, en gelukkig omdat jij zelf jouw weg zoekt en vindt na heel veel hobbels,
pieken en dalen.
Morgen wordt jij 21 jaar, de leeftijd naar volwassenheid, de wereld ligt voor je open...
Lieve Teun, wat ben ik trots op jou!!!!
(bij de woeste zee, Toscane 2014)
