Met een glimlach stem ik op een andere manier, met nieuwe inzichten, voor mijn kinderen...

Verkiezingen 2021. 

Mijn hele stemgerechtigde leven heb ik gebruik gemaakt van mijn stemrecht. Onder invloed van jeugd, opvoeding en verdere levenservaring ben ik verhuisd van midden naar rechts en van rechts naar links. Al meer dan 15 jaar ligt mijn politieke hart bij de SP, vanuit gevoel. Elke keer bevestigde ook de stemwijzer mijn keuze vanuit mijn hart en mijn gevoel van wat juist is.

Eigenlijk vind ik het bizar dat de verkiezingen op dit moment doorgaan. Met zoveel sectoren die nog gesloten zijn, met de avondklok en de oproep tot een minimum aan bewegingen vind ik het op z’n minst dubieus dat de verkiezingen in deze periode “gewoon” doorgang vinden. En met Rutte onverminderd hoog in de peilingen bekruipt mij ook een onbehaaglijk gevoel. De crisis waar de hele wereld mee te maken heeft hoort los te staan van verkiezingscampagnes. Dit keer gaven de stemwijzers die ik invulde voor mijn gevoel afwijkende uitslagen.

Mijn drie volwassen kinderen hebben elk vertrouwen in de politiek verloren, ze zijn daarin lamgeslagen. Ze zijn somber over hun toekomst met een klimaat dat volledig naar de knoppen gaat als het doorgaat zoals het nu gaat. De zorg waarop de afgelopen 10 jaar ernstig veel is bezuinigd, behalve voor de managementtop. De GGZ en jeugdzorg die is overgeheveld naar de Gemeenten met alle gevolgen van dien. Ik prijs mij gelukkig dat ik in een goede gemeente woon met heel veel aandacht voor alle groepen en alle mensen. Maar Twello is geen Rotterdam, Den Haag of Amsterdam, dat besef ik maar al te goed.

Na meerdere stemwijzers en artikelen over de grootste partijen en ook de kleinste partijen heb ik mij verdiept in die laatste groep. Ik heb besloten dat ik dit jaar stem op een nieuwkomer, een kleine nieuwe partij. Ik heb besloten mijn stem uit te brengen op een kandidaat in de leeftijdscategorie van mijn drie kinderen. Omdat mijn kinderen een toekomst verdienen met een een toekomst voor hun kinderen, als zij die krijgen.

Dit jaar, 2021, wordt mijn stem daarom symbolisch. Met heel veel mooie kandidaten op de lijst, vanuit jong tot mijn mooie leeftijd, gaat mijn stem naar Fabian van Hal van Splinter. Fabian, in de leeftijdscategorie van mijn kinderen, en Splinter, van wie ik de missie en visie een warm hart toedraag. En hun logo, de Phoenix verrijzend uit haar eigen as, is meer dan symbolisch.

Elk succes begint met een heel klein stapje.

Met een glimlach stem ik op een andere manier, met nieuwe inzichten, voor mijn kinderen...

Ademloos blij...

Ik heb drie bijzondere kinderen. Bijzonder, omdat ze “anders” zijn, elk in hun eigen Zijn. Drie prachtige kinderen met elk hun eigen rugzak vol ervaringen. Drie kinderen voor wie het leven anders liep, zo niet volgens wat men als “standaard” bestempelt. 

Mijn oudste dochter, mijn prachtkind zoals ik haar altijd noem. Inmiddels heeft zij een een stempelkaart vol met diagnoses. Toch knokt zij zich haar leven door, vanuit diepe dalen weer langzaam richting haar top. Niemand weet wat zij doorstaat, ik kan mij er inmiddels iets bij voorstellen, maar nooit zoals het echt voor haar is. Dat is in het nu niet meer erg, dat niet weten van mij. Zij weet dat ik haar accepteer zoals zij is, en ik weet dat zij is zoals zij is, mijn mooie prachtkind met haar ongekend talent.

Mijn oudste zoon die zijn zo heel eigen weg zo heeft gevonden. Binnen zijn eigen kaders, zijn eigen verlangens volgt hij zijn pad. Ik hou van hem en hij houdt van mij, en van zijn zus en broertje. Nooit gefaked, altijd 100% puur. Dat kan niet anders met klassiek autisme. Faken bestaat niet, sociaal gewenst gedrag evenmin. Alles is puur. Geweldig om zijn visie op liefde en geluk te horen. “Iedereen mag zichzelf zijn”, daar kan menigeen nog veel van leren..

Mijn jongste zoon, niet autistisch maar met zijn eigen volle rugzak en inmiddels ook met zijn eigen stempelkaart. Half januari is ook hij uitgevlogen en volgt zijn eigen pad. Ik zie zijn zelfvertrouwen groeien, zie zijn kwetsbaarheid langzaam transformeren in zijn eigen kracht, een kracht die hij nu eindelijk zelf gaat voelen. Vanavond liet hij mij twee muzieknummers horen die hem raakten, met de voor deze mama noodzakelijke lyrics eronder. En dat weet hij, dus heeft hij die al opgezocht. Na het luisteren praten en tranen bij mij, niet van verdriet maar van blijdschap, blij dat hij groeit en eindelijk bloeit.

Een bijzondere week dit met mijn bijzondere kinderen.

Ik voel me rijk, dankbaar en gelukkig,

en vooral ademloos blij...