's Morgens wakker worden met vogelgetsjilp, dat onmiskenbare teken dat het voorjaar er echt aan komt.
Vrolijk fluitende vogels, en de ochtenden zijn ook niet meer zo koud, en het wordt al weer mooier licht...
Als ik naar mijn werk fiets zie ik de krokusjes in volle bloei en en geniet van die heerlijk fluitende herrieschoppers. Bijna zou ik gaan zingen maar ach, dat staat misschien een beetje raar..
Als ik het toe zou laten, zou laten komen, zou ik ook zomaar een potje kunnen janken, gewoon, van blijdschap, van ochtendgeluk, van genot...
Hoezo emotioneel?
Na een nacht van soms heel vast slapen en soms rusteloos woelen, draaiend en badend in het zweet wakker worden voelt de lenteochtend heerlijk.
En nee, die rusteloze nachten komen niet door nare dromen of nachtmerries.
Het zijn de hormonen...
Die vermaledijde noodzakelijke vaak zo fijne maar ook vaak zo lastige hormonen...
Overgang heet dat, nou ik ga over hoor! En opvliegen doe ik ook!
En de emoties komen wat makkelijker en sneller naar boven gieren, zowel in dipjes als in pieken.
Maar ik weet het, en zij die dicht bij mij staan weten het..
Ik leef en heb lief en verdrink in zoveel moois....
En ik zit op de fiets, hoor de vogels en ik lach...
Fluitende hormonen....zo lente!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten