Al wekenlang is mijn papa bezig met het uitzoeken en sorteren van foto's, foto's uit heel veel oude dozen, doosjes en mapjes.
Zijn sorteren gaat niet altijd logisch en dus bevat elk doosje weer onverwachte verrassingen die soms binnenkomen als een emotionele bom.
Zo ook vanmiddag..
Na een bezoekje aan mijn mama ging ik nog even mee met mijn papa.
Toen ik binnenkwam stond er een klein doosje op tafel, een doosje met wat brieven.
Mijn papa vertelde dat er brieven inzaten van mijn oma, dus ik pakte het en begon erdoorheen te bladeren,
Brieven van mijn oma aan ons, haar dochter, schoonzoon en kleinkinderen..
Brieven vlak na het verlies van haar man, mijn opa..
Het ademde verlies, eenzaamheid maar vooral ook zo doorgaan.
Een kladje met tekstjes voor mijn poeziealbum, voor mij van mijn oma, ik heb het briefje mee naar huis genomen als was het een schatkaart...
Fotootjes van mij, mijn zusje en broertje, zusje met haar favoriete pop, broertje met zijn gekoesterde teddybeer, de teddybeer die nog op zolder ligt, 46 jaar na zijn overlijden tijdens de windhoos op Ameland. Verdriet en woede komt in mij op, waarom....waarom....??!!!
Zo'n mooi jochie van vijf jaar oud, rood haar en sproetjes, spontaan en lief...
Het heeft mijn leven voor altijd gevormd...
Oude pasfoto's van papa en mama, mijn god wat zie ik mijn jongste zoon terug in mijn vader..
Een gouden zwemmedaille van mijn mama, wat kon ze zwemmen maar ze mocht niet door in haar jeugd, wedstrijdzwemmen was op zondag en dat was ondenkbaar voor mijn opa en oma.
Maar ze had wel mooi goud...!!
Van het doosje naar een album met de geboortes van mijn kinderen, hun kleinkinderen.
De liefde spat eraf, opa en oma stoeiend en genietend, bartsensvol liefde..
Ik blader door en door en door en zie zoveel jaren en momenten weer scherp op mijn netvlies.
Weer thuis, in de bank voor de tv waarnaar ik niet meer kijk..
De foto's, beelden en herinneringen gaan in een film voorbij...
Het handgeschreven kladje van mijn oma ligt naast mij...
Schatten uit oude doosjes....
Van onschatbare waarde.....
Zijn sorteren gaat niet altijd logisch en dus bevat elk doosje weer onverwachte verrassingen die soms binnenkomen als een emotionele bom.
Zo ook vanmiddag..
Na een bezoekje aan mijn mama ging ik nog even mee met mijn papa.
Toen ik binnenkwam stond er een klein doosje op tafel, een doosje met wat brieven.
Mijn papa vertelde dat er brieven inzaten van mijn oma, dus ik pakte het en begon erdoorheen te bladeren,
Brieven van mijn oma aan ons, haar dochter, schoonzoon en kleinkinderen..
Brieven vlak na het verlies van haar man, mijn opa..
Het ademde verlies, eenzaamheid maar vooral ook zo doorgaan.
Een kladje met tekstjes voor mijn poeziealbum, voor mij van mijn oma, ik heb het briefje mee naar huis genomen als was het een schatkaart...
Fotootjes van mij, mijn zusje en broertje, zusje met haar favoriete pop, broertje met zijn gekoesterde teddybeer, de teddybeer die nog op zolder ligt, 46 jaar na zijn overlijden tijdens de windhoos op Ameland. Verdriet en woede komt in mij op, waarom....waarom....??!!!
Zo'n mooi jochie van vijf jaar oud, rood haar en sproetjes, spontaan en lief...
Het heeft mijn leven voor altijd gevormd...
Oude pasfoto's van papa en mama, mijn god wat zie ik mijn jongste zoon terug in mijn vader..
Een gouden zwemmedaille van mijn mama, wat kon ze zwemmen maar ze mocht niet door in haar jeugd, wedstrijdzwemmen was op zondag en dat was ondenkbaar voor mijn opa en oma.
Maar ze had wel mooi goud...!!
Van het doosje naar een album met de geboortes van mijn kinderen, hun kleinkinderen.
De liefde spat eraf, opa en oma stoeiend en genietend, bartsensvol liefde..
Ik blader door en door en door en zie zoveel jaren en momenten weer scherp op mijn netvlies.
Weer thuis, in de bank voor de tv waarnaar ik niet meer kijk..
De foto's, beelden en herinneringen gaan in een film voorbij...
Het handgeschreven kladje van mijn oma ligt naast mij...
Schatten uit oude doosjes....
Van onschatbare waarde.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten