De maan is bijna vol, vrijdag wordt er een bloedmaan
verwacht.
Bloedmaan, een niet vaak voorkomend fenomeen..
Bloed..., mijn bloed... mijn bloed is bijna uitgebroken uit
hun cocon, bijna klaar om uit te vliegen.
Martje, mijn prachtige powerdochter, die na een intens jaar
haar opleiding tot helpende in de zorg heeft afgerond, een vast contract heeft
en nu de overstap gaat maken naar zelfstandig wonen.
Mijn zo volwassen dochter, klaar voor een volgende stap in
haar leven, klaar om om haar mooie vleugels verder uit te slaan..
Teun, mijn zoon die na een succesvolle opleiding bij Eega
zijn doel heeft gevonden bij een machinefabriek waar hij nu vooralsnog CNC operator is, met een toekomst naar meer.
Ook hij gaat de stap maken naar zelfstandig wonen en leven,
mijn zoon met klassiek autisme en met zo enorm veel talenten, ook hij slaat
zijn vleugels uit..
Gijs, mijn jongste, na een zoektocht van jaren nu ook zijn
doel in beeld, hij gaat een studie fotografie doen, mijn zoon met oog voor
details en emotie. Gemotiveerd om nu ook na moeilijke jaren zijn eigen weg te
vinden, ook hij slaat zijn mooie vleugels uit..
Drie kinderen die zich losmaken uit hun cocon.
Drie kinderen die hun vleugels ontvouwen in de zon, klaar
om uit te vliegen.
Bloedmaan, bloedband, navelstreng..
Ik laat hen los maar hou hen ook vast, onzichtbaar, niet te
strak maar als een oersterk
veiligheidskoord.
Ik laat hen vliegen maar zet de luikjes voor hen open,
zodat ze altijd veilig kunnen terugkeren naar de veiligheid van wat ooit hun
cocon was.
Ik laat hen vrij in liefde en vertrouwen, mijn drie
prachtige vlinders...
Mijn vlinders vliegen uit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten