Hoewel het binnen in huis heerlijk koel is leef ik buiten wanneer het kan.
Er gaat niets boven eten in de tuin, een frisse zomersalade of iets anders lekkers.
En daarna koffie en de beentjes op de bank.
Zo ook vanavond...
De salade is op, de koffie staat ingeschonken en de vogels fluiten hun hoogste lied.
Dan opeens fladdert er een kleine vlinder om mij heen, die af en toe even op mijn teen of vinger gaat zitten.. als ze vliegt is ze helderblauw, tegen het paarse aan.
Ze is klein en kwetsbaar maar zo prachtig!
Ik blijf doodstil zitten, bang om de betovering te verbreken.
Wanneer ze zit vouwt ze haar vleugeltjes dicht en is ze opeens een wat grauwe en bijna onzichtbare vlinder, in alles onopvallend.
Maar o wee als ze dan weer even vliegt, dan ontvouwt ze zich in haar kleine blauwe pracht.
Zo gaat het bijna een uur lang en ik geniet van haar dans.
Met het gefluit van de vogels om mij heen bedenk ik mij dat het zo ook bij veel mensen werkt.
In de dagelijkse gang vaak onopvallend, totdat ze gaan vliegen, met de meest verrassende kleuren.
Misschien moeten we gewoon wat beter kijken om de kleuren niet te missen...
Dankjewel blauwe vlinder...
(Deze is voor jou L.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten