In 2016 bezoek ik voor mijn werk de show Fashion &
Flowers tijdens de Amsterdam Fashion Week en ontmoet daar Willy Pardijs die een
van de bloemisten is in het team dat alle decoratie verzorgt.
Na een spetterend evenement rijdt zij met mij mee terug. Ik
ken haar niet en zij mij niet.
In de auto van van Amsterdam naar Apeldoorn hebben we
intense gesprekken en voordat we het beseffen zijn we in Apeldoorn waar ik haar
afzet op het station.
Omdat ik in die tijd actief was in het opbouwen van een
bloemistennetwerk en de ontmoeting mooi is, nodig ik haar uit om de Cyclamen
Open Dagen bij Schoneveld Breeding te bezoeken in oktober. Dat lijkt haar
geweldig dus we maken een afspraak.
Als ze komt geef ik haar een rondleiding, zij geniet van
wat ze ziet en ik vind het heerlijk om haar alles te laten zien over onze
cyclamen.
Na afloop geeft ze mij een zelfgemaakte krans van
rozenbottels, ik vind hem prachtig maar vooral vind ik het zo ontzettend lief
dat ze die speciaal voor mij gemaakt heeft.
Trots en blij kom ik ermee thuis en mijn lief vindt hem ook
prachtig.
Weken, nee maanden heeft de krans onze salontafel opgesierd
en volgens mijn lief groeiden de rozenbottels door. Dat was niet zo maar hij
vond van wel.
In januari 2017 overlijdt mijn lief.
De rozenbottelkrans belandt in de container.
Ik ga verhuizen naar een nieuw mooi plekje dat we samen
hebben uitgezocht.
Dan krijg ik in september een berichtje van Willy, ze heeft
ook dit jaar voor mij een krans gemaakt en komt hem brengen. Weer hebben we
prachtige en diepe gesprekken.
De krans is meer dan gewoon een krans, het heeft een zo
diepere lading.
Weer geniet ik wekenlang van de krans op tafel, met de
herinnering aan het jaar daarvoor.
We hebben niet veel contact, maar het contact dat er is, is
warm en puur en we hebben een klik, zij en ik.
Begin deze week is daar opeens haar berichtje. Het is weer
tijd voor de rozenbottels en ze heeft voor mij ook dit jaar weer een krans
gemaakt.
Zo lief, zo mooi, zo bijzonder....
We spreken af dat ik deze de keer de krans bij haar kom
halen en ik word ontvangen met koffie en hazelnootschuimtaart. En weer zijn
daar die mooie gesprekken, dit keer bij haar aan de keukentafel.
Blij en gelukkig ga ik weg met een krans die zoveel meer is
dan zomaar een krans.
Met liefde gemaakt, met warmte gegeven, zo betekenisvol...
Dankjewel lieve mooie Willy Pardijs voor een derde dierbaar
herfstmoment....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten