Gisteravond...
Iemand heeft op de “play”knop gedrukt in mijn hoofd, en de
film start onontkoombaar. Er is geen pauzetoets en de “stop”knop werkt niet.
Dus laat ik mij zonder weerstand meevoeren in een stroom
van herinneringen..
Als in een caleidoscoop wisselen de beelden zich af, in
up-tempo.
Ik zoek op mijn telefoon de afspeellijst met jouw naam
waarin ik alle nummers opsla waaraan een herinnering kleeft of die om een
andere reden terugvoert naar jou. Het ene na het andere nummer klik ik aan en
laat mijn herinneringen en tranen de vrije loop. Mooie, liefdevolle en
verdrietige beelden wisselen elkaar af tijdens het luisteren, sommige nummers
zoals Dansen aan Zee luister ik drie keer achter elkaar. Moe en leeg ga ik naar
bed, gelukkig is de nacht droomloos.
Wanneer ik laat wakker word staan op mijn telefoon al de
nodige lieve berichtjes.
Eerst koffie en dan lezen. Lieve berichtjes, verwacht en
onverwacht, van dichtbij en van verder weg in de tijd, het doet me goed. Het
geeft me troost dat mijn lief bij velen nog zo doorleeft, de betekenis die hij
voor zovelen heeft gehad en nog heeft.
De film in mijn hoofd is inmiddels weer gestart en ik ga
mee in de beelden van drie jaar terug.
Drie jaar alweer, bijna niet te bevatten..
Ik open mijn hart en hoofd met de film op de achtergrond en
roep herinneringen op van dierbare en gelukkige momenten. Meestal lukt dat maar
vandaag niet echt, er is teveel vermenging met de dag waarop jij dit leven
verliet, en dat is ook goed, dat mag en kan ook niet anders.
De klok kruipt langzaam maar onstuitbaar richting 18.00
uur, het tijdstip waarop jij ging.
Vanmiddag ben ik speciaal een fles Four Roses gaan kopen,
de borrel die jouw favoriet was en die we toen met elkaar gedronken hebben. Ik
pak het kristallen whiskyglas dat ik je ooit gegeven heb van mijn dressoir, was
het af en poets het tot het flonkert. Ik heb niemand om mij heen behalve de
stilte van mijn huisje en dat voelt zoals het moet zijn.
Alleen jij en ik en mijn gedachten.
En tranen, golven van tranen, gemis en verdriet..maar daarna lieve schat, herpak ik mijzelf, eet ik patat en
een lange lummel speciaal van de Kokkie, omdat ook dat zo jouw ding was. Zo
herdenk en herbeleef ik deze dag terwijl de film zich zachtjes en met
onderbrekingen verder afspeelt totdat hij overgaat in films over jouw leven en
leven met jou, maar dat is pas later.
Nu eerst deze film van vandaag...
...Want de letters van mijn naam,
blijven in het zand niet staan....
...Want de letters van mijn naam,
blijven in het zand niet staan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten