Zijn oudejaarsavond...

Oudejaarsavond is niet alleen die laatste avond van een kalenderjaar.

Oudejaarsavond is ook de laatste avond van een levensjaar, de avond voordat je jarig wordt, of de avond voordat iemand die je lief is jarig wordt.

Vanavond is het de oudejaarsavond van Gijs, mijn jongste zoon, morgen wordt hij 21 jaar.

Mijn jongste van drie kinderen, ook hij bereikt morgen die magische leeftijd van 21 jaar.

Ik zit beneden in de bank met op de achtergrond de tv aan, mijn zoon zit boven te chatten of te gamen, hij heeft beloofd voor 00.00 uur naar beneden te komen.

Ik wil eigenlijk alleen maar slapen nu, maar hou mezelf wakker omdat dit een bijzondere dag is en omdat ik dat altijd heb gedaan op de verjaardagen van mijn kinderen.

Precies om middernacht, om 00.00 uur een berichtje en pas dan gaan slapen, zo hoort en voelt dat voor mij, burn-out of geen burn-out.

Vandaag heb ik nog ongeveer drie kwartier om te denken en te schrijven, dacht ik…

Maar mijn zoon kwam eerder naar beneden, en daar was ik bij mee..

Samen de tijd beleven tot die 00.00 uur, samen naar dat moment van zijn jaarwisseling,

Is dat belangrijk? Misschien niet maar voor mij zo wel..

Op zo’n moment vlieg ik terug in de tijd, schieten er allerlei beelden in al die jaren aan mij voorbij. Voel ik de emoties, mooi en verdrietig, blij en boos.

Zie ik moeiteloos mijn pasgeboren kind, tot de jonge man die hij nu is.

Herinner ik mij die vele momenten van vreugde, pijn en verdriet, frustratie en voldoening, teleurstelling en trots.

En dat laatste overheerst, trots.

Mijn jongste zoon, Gijs, straks 21 jaar.

Zijn geschiedenis, zijn strijd en pijn.

Zijn stappen naar zijn toekomst.

Mijn vertrouwen in hem.

Zijn eerste stappen in zijn nieuwe jaar…

Zijn oudejaarsavond….