Zeldzaam mooi...

 

Vandaag was in Deventer de Zeldzaam Mooi Markt, een markt met allerlei kraampjes met eigengemaakte artikelen, food en non-food. Een bijzondere markt die in deze Corona-tijd anders georganiseerd was. Voldoende afstand tussen de kramen, eenrichtingsverkeer, hygiënemaatregelen volgens de voorschriften van het RIVM én een bezoekerspubliek dat zich daarop had ingesteld. Kortom, harmonieus voor het overgrote deel, want natuurlijk zijn er ook mensen die zich nergens iets van aantrekken maar die waren veruit in de minderheid gelukkig.

Mijn nichtje Linda stond ook op die markt met haar eigen zeldzaam mooie creaties. Zij heeft als hobby textiele vormgeving en maakt onder andere tassen, sieraden, kussens, jasjes en, hoe kan het anders in deze tijd, mondkapjes. Alles handbeschilderd, al dan niet gedecoreerd, elk exemplaar uniek. Ik mag mij inmiddels de trotse bezitster noemen van drie tassen en één jasje, en die laatste is mij het meest dierbaar, samen met het bijbehorende tasje.

Het jasje was eerder een gewoon spijkerjasje, maar mijn nichtje heeft het getransformeerd in iets dan veel meer dan dat. Met stof van een mantelpakje van mijn overleden mama heeft zij het jasje omgetoverd tot een letterlijk draagbare herinnering, veel meer dan een jasje. De mouwen en alle applicaties zijn gemaakt vanuit dat dierbare mantelpakje en verwerkt in het spijkerjasje. Het bijbehorende tasje is ook doordrenkt van details van mijn mama’s mantelpakje. En daarbij handbeschilderd met een verbeelding zoals ik graag wilde. Ik draag het met een glimlach en ik koester het.

Natuurlijk had ik vandaag mijn jasje aan en tasje om toen ik even naar de Zeldzaam Mooi Markt ging waar mijn nichtje stond. En hoe mooi was het om te zien en te horen hoeveel mensen afkwamen op “mijn” jasje, met complimenten en positieve commentaren, en na het verhaal erbij nog meer..

En zo was deze dag extra zeldzaam mooi...