Lieve oh zo mooie zoon van mij.., zaterdagavond was jouw laatste avond in het nest, ons nest. Zondag vlieg je uit, na lang verlangen. Ook jij slaat nu jouw vleugels uit, na een lange worsteling in jouw cocon. Deze week, toeval bestaat niet, las ik een heel mooie tekst over het proces van cocon tot vlinder, en dat de vlinder dat uitkomen helemaal zelf moet doen.
Bijna 22 jaar geleden werd jij geboren, mijn kleine kabouter, mijn lieve Gijs.
Je hebt veel, heel veel meegemaakt in jouw leven, van peuter tot nu. Je was altijd een buitenbeentje, anders dan jouw leeftijdsgenoten en dat maakte het niet altijd makkelijk voor jou. De afgelopen vier jaar woonden jij en ik samen, behoorlijk op elkaars lip. Dat was niet makkelijk voor jou en ook niet voor mij, helemaal niet omdat we in veel opzichten op elkaar lijken en dus wil dat nog wel eens botsen. Nooit voor lang, altijd maken we het goed, komt het goed.
Ik heb jouw zien groeien naar deze zo belangrijke stap. Trots ben ik op jou, mijn mooie zoon, ooit mijn kleine kabouter en nu een volwassen jonge man. In al jouw onzekerheid zet jij deze nieuwe stap, hoopvol, met kracht en met vertrouwen, en ik vertrouw op jou!
Gisteravond hebben we samen een prachtige film gekeken, samen op de bank met een borreltje. Een mooie en bijzondere avond samen, jij en ik.
Vandaag was dan echt de dag van jouw verhuizing, jouw uitvliegen uit het nest, jouw afscheid nemen van mij en Verdi. Het inrichten van jouw nieuwe woonplek, jóuw plek.
Lieve mooie prachtige zoon van mij, jij ontworstelt je eindelijk van jouw cocon, ik kijk en zie je gaan, in alle vertrouwen in jouw kunnen, jouw gevoel en jouw wijsheid. Ik ben trots op jou lieve schat!
Ik wens je een mooie vlucht.
Mijn jongste kind vliegt uit...
Liefs mama xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten