Galerie The Waverly, een fenomenale voorstelling..

Het is een paar weken geleden als een goede vriendin me vraagt of ik zin heb om mee te gaan naar een voorstelling van haar zoon Pepijn. Natuurlijk zeg ik ja want die voorstellingen zijn altijd leuk en bijzonder. Wat later begrijp ik dat het geen cabaret is maar een voorstelling die gaat over dementie/Alzheimer met Anne-Wil Blankers in de hoofdrol. Anne-Wil was (is) een actrice waar mijn moeder fan van was. Dat maakt het extra bijzonder dus ik kijk ernaar uit.

Vanavond is het zover. De voorstelling is in Orpheus in Apeldoorn en het publiek bestaat voor het grootste deel uit ouderen. Voorafgaand aan de voorstelling waarschuwt vriendin mij dat het behoorlijk aangrijpend is. Ik heb het stuk al gegoogeld en een pakje zakdoekjes in mijn tas gestopt die ik gedurende de voorstelling ook hard nodig heb.

Want oh wat is het onvoorstelbaar herkenbaar en rakend. Het verdwalen in de tijd, de verwarring bij de hoofdpersoon én haar familie. De langzame aftakeling zo zichtbaar verbeeld, zo herkenbaar ook. De wanhoop en frustraties bij de familie, de machteloze en kansloze strijd met daarbij ook gelukkig de noodzakelijke humor, soms licht maar ook gitzwart. Ik heb ademloos gekeken en beleefd, gelachen maar ook zó gehuild! Wat me het meeste geraakt heeft is de subtiele verandering die Anne-Wil zo in detail neerzet in woorden, herhalende zinnen maar vooral in haar manieren van steeds meer kwetsbaar bewegen. Haar manier van lopen, stapjes, stampen met die onbeschrijfelijke wanhoop en verwarring, het raakt me tot op het bot, in elke vezel.

In een recensie lees ik later dat iemand schrijft dat ze niet begrijpt dat er op bepaalde hartverscheurende momenten gelachen wordt omdat ze wel wil schreeuwen “zo is het echt!”. Dat gevoel deel ik, al besef ik dat lachen soms ook uit ongemak kan zijn.

Maar lieve mama, ik begrijp waarom je zo fan was van Anne-Wil Blankers, want wat heeft zij dit onbeschrijfelijk goed neergezet. Weer thuis kijk ik even naar boven, buiten, naar de volle maan en de heldere sterren en ik zeg: “dag lieve mama, het was zó mooi vanavond, je zou genoten hebben.”

Galerie The Waverly, een fenomenale voorstelling..