Toscane, vroeger al mijn droombestemming.
2003, mijn eerste vakantie in mijn tweede leven, en ik mocht kiezen waar naartoe....
En zo werd het Toscane.....
De digitale foto's van die eerste vakantie zijn verloren gegaan bij een computercrash, ik heb nog wel een mapje met afdrukken, hooguit 18. Maar in mijn hoofd en hart zijn die plaatjes van toen voor eeuwig geconserveerd...
2014, elf jaar later, gaan we weer naar Toscane, zelfs naar dezelfde camping. Dat hebben we nog nooit gedaan, twee keer naar dezelfde camping. Het was meer toeval dan gepland, maar eenmaal gepland extra bijzonder.
Bij aankomst zie ik de bladeren van de pijnbomen, ruik ik die karakteristieke geur, hoor de krekels en voel ik weer dat intense geluk van toen. Het geluk daar te zijn waar ik altijd van droomde, het geluk daar samen te zijn met mijn grote liefde, en mijn beide inmiddels al grote jongens die er nog bij zijn dit jaar. Toen met de vouwwagen, nu met de caravan en tentje voor de jongens.
En in de verte is het zachte ruisen van de zee hoorbaar.....
En ik geniet weer intens van alles, van die geur, die sfeer, het landschap, het pijnbomenbos naar zee, het strand, de heerlijke zee, de golven, de rust, het Italiaanse gekwebbel, de Afrikanen die met hun koopwaar over het strand lopen, de zon, de warmte, en natuurlijk die krekels, die mij dat ultieme Zuid-Europese vakantiegevoel geven....
Elke morgen starten met een kop capuccino, daarna ontbijten met vers brood en bedenken of we iets gaan doen en zo ja wat... Lekker kokkerellen op de skottelbraai, niets moet, alles mag, alles kan.
De lange zwoele zomeravonden samen met een Toscaans wijntje heerlijk buiten, pratend en genietend tot diep in de nacht..., nog één drankje dan....
Het dagje Florence is een langverlangd cadeautje, ons toertje met z'n twee door het Toscaanse binnenland een heerlijke beleving. Helemaal wanneer ik ook nog tijdens dat toertje ineens langs een albastverwerkingsbedrijf kom en daar ruwe steen kan kopen.
Echt albast, Toscaans albast, lokaal gewonnen, mooier bestaat niet voor mij....
De man die de stenen zorgvuldig voor mij inpakt in bubbeltjesplastic wikkelt er stevig tape omheen met daarop de opdruk van het bedrijf. "Reclami", zegt hij stralend, wijzend op het tape. Hij heeft er duidelijk schik in. En anders ik wel.
En nu, weer thuis en in de dagelijkse dingen, ga ik door al die plaatjes heen, voel en beleef ik weer al die heerlijke momenten. En ik merk dat ik de glimlach niet eens van mijn gezicht krijg al zou ik het willen...
Vakantiefoto's..., soms beter dan de mooiste dromen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten