Ameland...
Vanavond, na een vol weekend van veel waarin ook Ameland weer ter sprake kwam. krijg ik een foto via Facebook van heel oude
vrienden, eigenlijk meer familie, vanaf Ameland.
Tante Magda, een (niet echte) tante van mij wordt morgen 80 jaar en
viert dat met haar dochter en zoon op Ameland.
Een niet echte tante qua bloedband, maar de verbinding
zoveel meer...
Haar dochter en zoon hebben dezelfde namen als ik en mijn
broertje, met één letter verschil.
Zij Karin met een K, ik Carin met een C.
Haar dochter was mijn vriendinnetje in mijn jeugd op
Ameland, haar zoon een vriendje van mijn broertje, mijn broertje die in 1972
omkwam bij de windhoos op Ameland.
Ik zie de foto langskomen en bel mijn papa die mij op het
hart drukt hen namens hem een felicitatie te sturen, wat ik natuurlijk doe.
Ik hoor de ontroering in zijn stem en voel het weerspiegeld
in mijzelf.
Beelden flitsen voorbij, in een hogesnelheidscaleidoscoop.
Niet nodig dit nu uit te leggen, niet uit te leggen ook...
Ik zie het strand van Ameland, hoor en voel het ruisen van
de zee, al ben ik er niet.
Of eigenlijk gewoon toch zo wel.,
Ameland, in mijn ziel gegrift voor altijd en eeuwig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten