En dan ineens is het de eerste dag van december.
December, “feestmaand”...
Na een week met veel leuke en intense dingen hakt deze dag
er zomaar snoeihard in.
Na alle eerste keren die er al geweest zijn wordt deze
maand de tweede keer zonder mijn lief. Sinterklaas dat we altijd volop vierden, mijn verjaardag,
de Kerstdagen en dan Oud en Nieuw.
En daarna die heftige dag van 7 januari.
En ja, natuurlijk ga ik straks toch een beetje aandacht
schenken aan Sinterklaas, al is het maar met een banketletter. En natuurlijk ga
ik ook die andere dagen glans geven, omdat het leven doorgaat, gelukkig
doorgaat...
Maar vandaag even niet, vandaag laat ik de tranen die komen
stromen, in overvloed.
Hoe fijn is het dan dat ik even kan vluchten naar mijn
papa, even kan uithuilen bij mijn papa, gewoon even een verdrietig kind mag
zijn, even wegkruipen op zijn schoot..
Maar niet voor lang, want papa is te broos en ik dus te
zwaar, en zo ga ik van tranen weer naar een lach, en daarna naar een schaterlach.
Papa heeft het avondeten al voorbereid, het wordt “Preu de
Parie”, wat zoveel wil zeggen als “pleur maar in de pan wat er is..”.
Alles staat klaar als ik binnenkom.
Vanavond is dat -spontaan door hem bedacht- stamppot
spruitjes met shoarmavlees, ui, knoflook en paprika, met recht Preu de Parie..
Terwijl het eten opstaat en we een fles Griekse wijn
openmaken komt het gesprek op hervonden zo heel bijzondere vrienden met de
herinnering aan 1972, dat zo allesbepalende jaar waarin mijn broertje omkwam
bij de windhoos op Ameland. We delen herinneringen en papa vertelt mij dingen die ik
niet (meer) weet en omgekeerd.
Dat kan er ook nog wel bij op deze eerste decemberdag..
Het eten is klaar en de fles wijn bijna leeg, we eten samen
en praten, praten over veel.
Als we klaar zijn wil ik naar huis, omstorten en niets
meer.
Papa begrijpt dat, ook hij wil even rust, even niet meer
mijn zo’n intense emo.
Ik was nog even de pannen af en ga, kom thuis en stort om..
Ik zet de tv aan, niet omdat ik wil kijken maar omdat er
dan even beeld en geluid is, al kijk en luister ik niet.
Decembermaand, ik wapen mij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten