Over prachtige kinderen en stamppot boerenkool met Boursin..

Ik zit hier met een grote glimlach, heb (half acht) nog niet gegeten maar de stamppot is klaar in afwachting van mijn jongste zoon.

Mijn hele leven ben ik nooit een moeder geweest van rust, reinheid en regelmaat dus eten om 18.00 komt vrijwel nooit voor en mijn kinderen weten dat al lang en zijn bijna in shock als het wel eens voorkomt.

Vandaag was weer zo’n bijzondere dag.

Na mijn werk even thuis landen in de bank, even resetten van de dag, zowel in mijn werk als privé ga ik er volledig voor en dat vraagt de nodige energie, maar het geeft gelukkig ook weer nieuwe energie. Als ik even zit komt mijn jongste zoon thuis en doet zijn verhaal van die dag, niet standaard en daarom even zo heel fijn, waardevol en kostbaar.

Net als ik op het punt sta om de deur uit te gaan voor boodschappen belt mijn dochter, die eventjes het overzicht kwijt is.

Vijf jaar geleden zou ik anders gereageerd hebben dan nu.

Nu weet ik dat ze “blokkeert” als het haar even teveel wordt, de kleinste dingen zo groot lijken.

Dus vraag ik haar of ik even zal langskomen, of ik even kan helpen..

Met de afwas zou wel heel fijn zijn, krijg ik als antwoord.

Afwas....het lijkt zo klein maar ik weet dat het voor haar niet zo is..

Mijn zoon luistert inmiddels half naar het telefoongesprek en biedt aan dat hij dan wel de boodschappen wil doen voor het avondeten, hoe lief is dat..

Ik rij naar mijn dochter en we kletsen eerst even bij.

Daarna wassen we we samen af, het is niet veel maar precies even dat wat ze nodig heeft, en het is gezellig, daar kan geen vaatwasser tegenop.

De rest van de kamer is opgeruimd en nu kan ze ook echt zitten.

We praten nog even bij over haar werk, moeder en dochter, en ik geniet van haar bevlogenheid, ben supertrots op haar en dat zeg ik haar ook.

Dan ga ik naar huis waar de boodschappen inmiddels op het aanrecht liggen.

Stamppotje boerenkool wordt het vanavond, met héél veel spekjes en een pakje Boursin erdoor, ergens ooit uit een recept opgepikt en sindsdien favoriet.

Net als het eten klaar is meldt zoonlief zich weer die intussen nog even naar een vriend is geweest. We eten samen, niet aan tafel maar heerlijk in de bank, bordje op schoot, weer zo’n gekoesterd moment..

En nu zit ik met een hele hele grote glimlach na te genieten...

Wat heb ik práchtige kinderen...!! ❤️❤️❤️