In mijn vlammetjes schrijf ik over dingen die
mij raken.
Meestal gaat dat over persoonlijke gebeurtenissen in mijn
eigen omgeving, mijn eigen kring.
Dit keer voel ik de behoefte om over een fenomeen te
schrijven dat overal en altijd aanwezig is, over iets dat mij vanavond raakte
en waarvan ik boos, verdrietig en misselijk werd, echt misselijk..
Het gaat over de toespraak van de zestienjarige Greta
Thunberg op de VN Klimaattop in New York. Bij het artikel staat een foto
afgebeeld waar de boosheid vanaf spat.
Ik klik de link aan en lees het artikel.
Vorig jaar is mijn jongste zoon -op zijn vrije dag- naar
Den Haag geweest op die klimaatspijbeldag. Daar ben ik trots op, omdat
hij vanuit ZIJN eigen overtuiging een statement wilde maken.
Of ik het nu wel of niet met hem eens ben, ik vind het fantastisch dat hij zelf zijn mening vormt en vervolgens vanuit zijn donder handelt.
Daarna scroll ik door de reacties onder de Facebookpost en
al lezend raak ik steeds meer verbijsterd.
Verbijsterd door de ronduit schandalige en respectloze
reacties van tegenstanders die het meisje tot aan haar enkels afserveren met de
meest gruwelijke woorden.
Mensen, volwassen (!!!) mensen die haar een psychisch
gestoord wijf noemen, haar rijp vinden voor opname in het Pieter Baan Centrum,
haar een autistisch voorgeprogrammeerd kind noemen, en nog erger,
vergelijkingen gebruiken met de kampen in de Tweede Wereldoorlog, waar de
mensen “ook geen toekomst hadden”....
Echt, lees het maar na, het staat er echt.....
Eerst vooral boos, vervolgens verdrietig en daarna
misselijk, kotsmisselijk...
Hoe ter wereld kun je op deze manier reageren?
Je kunt voor of tegen zijn, of ook gewoon neutraal, maar
wat is dat toch dat mensen klaarblijkelijk de behoefte hebben om op deze manier
te reageren, met ronduit ziekmakende termen en zo totaal zonder enig respect?
En dit is maar één artikel, zo zijn er honderden.
Over wel of geen Zwarte Piet, over bootvluchtelingen en
asielzoekers, over de zorg en alles wat daarin mis gaat, over kleine en grote
dingen.
En nogmaals, ik prijs mij gelukkig in een land te leven
waar vrijheid van meningsuiting een hoog goed is, dat iedereen zijn of haar
mening ongezouten kan en mag geven.
Maar heel, héél alsjeblieft.... ongezouten mag, maar zullen
we dan wel respectvol blijven naar elkaar? En niet een meisje van zestien met
idealen en een vuur daarvoor gewoon afbranden?
En voor de onwetenden onder ons, als er iemand is die niet
voorgeprogrammeerd is, dan is het iemand met autisme.Die is namelijk zijn of
haar unieke zelf, puur en niet gehinderd door sociale glijmiddelen. Hooguit met aangeleerd -correct- gedrag, maar altijd puur en eigen.
En met respect, dat dan weer wel.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten