Vanmiddag ben ik in Zutphen samen met met Willy, een meer dan bijzondere vriendin.
Vriendin, niet in de zin dat we elkaar veel en vaak zien, maar in de zin van een meer dan bijzonder contact. Gedeelde smart, gedeelde levenservaring, gedeeld is het magische woord.
Gedeeld zonder woorden....
Voor de vierde keer op rij mag ik een bijzonder cadeau ontvangen, voor de vierde keer op rij een krans gemaakt door Willy. Een krans, drie keer met rozenbottels maar nu met eikels, omdat haar kweker ermee opgehouden is.
Een krans met een verhaal, zoals ook al eerder verteld en gedeeld.
Oktober 2019.
Weer krijg ik een berichtje, weer heeft Willy een krans voor mij gemaakt, voor het vierde jaar op rij. Het is mooi, zoveel meer dan mooi..
Het is een gedeelde rugzak, gedeelde herinneringen, gedeeld verdriet, gedeelde emotie.
Woorden zijn niet nodig, moeiteloos voelen en vullen we elkaar aan.
Een zo mooi mens, invoelend en vanuit haar instinct precies dat doen wat past..
Een krans van rozenbottels voor mij, die mijn lief zo prachtig vond, werd een traditie.
Daarna een groot hart voor mijn mama, een explosie van onverwachte kleuren, zo passend..
En nu weer, een berichtje dat er weer een krans op mij wachtte, dit keer niet met rozenbottels maar met eikeltjes, met net zoveel liefde gemaakt, voor mij, voor mijn lief, voor mijn vader, voor mij, voor dat wat was, is en wat mag zijn..
Die krans is zoveel meer dan een krans..
Het is een gedeelde emotie, een gedeeld verlies,maar ook een gedeelde hoop, en een heleboel liefde..
Het is het verhaal van de krans....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten