Decembermaand..
feestmaand zoals dat heet..
De kerstreclames en muziek vliegen je om de oren op elk
moment, rauw en vaak zo ongewenst.
Ver-werken....
Kerst is het feest van samenzijn, brult een reclame mij
tegemoet.
Ik zapp en beland in het programma five days van Beau, over
zijn vijf dagen in een hospice. Eigenlijk moet ik doorzappen maar ik blijf hangen..ik wil
het niet zien maar toch ook wel. Het is rakende tv en ik vind het mooi hoe Beau zijn emoties
ongegeneerd laat zien.
Had mijn lief dat gewild? No way!
Had mijn mama dat gewild? Echt niet, ze zou even heel hard
huilen en vervolgens haar tranen drogen en zeggen: “Zo, en nu weer verder”.
Het aangrijpende programma gaat bijna respectloos over in
weer een nieuw reclameblok met als eerste titel “fijne feestdagen”, hoe wrang
is dat.
Stomme deuntjes van Sky Radio..
Decembermaand, de maand met veel lichtjes, en nee, bij mij
staat nog geen boom, nog niet. Ik weet niet of ik er wel zin in heb met alles wat er is
maar vooral met alles dat er niet meer is. Die voor altijd lege stoelen aan tafel, de herinneringen,
mooi maar deze maand vooral zo vol verdriet..
En toch, toch denk ik dat ik een heel klein boompje ga
kopen, en dat ik daar toch lichtjes in ga hangen en kaarsjes ga aansteken.
Omdat leven alleen mogelijk is met licht, kansloos is bij
duisternis.
Dat is de les van mijn lief en van mijn mama, lééf, leef
met alles dat je in je hebt, en geef nooit op. En dat is heel hard werken, en ver-werken..
Ik wens een ieder, elk met zijn of haar herinneringen,
momenten van bezinning en stille kostbare beelden, al dan niet aan een volle
tafel met wellicht die denkbeeldige lege stoel. Hef het glas op de liefde en houd daaraan vast.
Want dat wat was, is en blijft, voor altijd,
ver voorbij de sterren..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten