Het voelt als “ontkoppeld”.. vrij en vooral blij!

Al een flink aantal weken heb ik last van mijn schouder en bovenarm en het wordt met de dag erger dus ga ik toch maar even langs de huisarts die een overbelaste pees vermoedt. Nog even aanzien is haar advies en anders naar de fysio. Dus dat nog even aanzien doe ik maar de pijn wordt elke dag een beetje meer. Twee collega’s bij de bieb adviseren mij om naar Frank te gaan, Praktijk De Kern in Twello. Hij is gespecialiseerd in frozen shoulders, zo vertellen ze mij. Al verschillende keren heb ik publicaties van en over hem gelezen in het Voorster Nieuws. Elke keer dacht ik “misschien moet ik daar eens naartoe?”, maar zoals met zoveel dingen is dat er niet van gekomen.

Tot nu, tot vandaag, 16 april. Ik heb een afspraak met her verzoek twee grote badhanddoeken mee te nemen. Dat zal wel een intensieve massage worden denk ik terwijl ik twee badlakens uit de kast pak. Als ik aan de beurt ben vraagt Frank eerst wat mijn klachten zijn. Ik vertel, hij luistert en stelt vragen. Dan vraagt hij me om mijn schoenen uit te doen. Uhm, alleen mijn schoenen? Ja dus, zelfs mijn sokken mag ik aanhouden. Ik moet ontspannen gaan staan en Frank beschrijft wat hij ziet. Mijn houding, mijn onbalans, alles in detail benoemd. Ik mag een badlaken op de tafel leggen, gewoon omdat dat prettiger voelt. Uitkleden is niet nodig. Ik begrijp het niet maar wacht af, ben reuze benieuwd naar wat komt.

De volgorde weet ik niet meer, wel dat Frank eerst voorzichtig gecheckt heeft tot hoever ik mijn rechterarm kon optillen (bijna niet), en ook de linkerarm (soepel). Eenmaal op de tafel gaat hij eerst aan de gang met mijn neusbotje en vervolgens komen mij beide oorlelletjes aan de beurt. Ik vraag niks, ik wacht af.

En voor de sceptici die nu de slappe lach krijgen of afhaken een vriendelijke uitnodiging om vooral nog heel even door te lezen. Frank is namelijk allesbehalve zweverig.

Want daarna mocht ik proberen mijn rechterarm op te tillen, eerst met en daarna zonder ondersteuning. En dat ging soepel en moeiteloos, zonder enige pijn! Volkomen sprakeloos en verbijsterd onderga ik vervolgens de -wat ik inmiddels als meest passend woord heb bedacht- ontkoppeling van andere gewrichten zoals mijn knieën en leer ik over de waarde van de ossenhaas (nee, geen vlees maar een spier, zoek het maar op). 

Resultaat na een uur? Geen pijn meer in mijn arm per direct, een voelbaar andere houding, een gevoel van totale ontspanning en reset. Reset van het brein is zoals Frank het ook beschrijft. Niet te bevatten maar zo voelbaar pure realiteit.

En nu is het inmiddels avond, uren erna. Wanneer ik denk “dit kan niet waar zijn, dit is niet echt” sta ik op en til mijn arm op, bijna voorbereid en alert op die inmiddels zo vertrouwde “au”. Maar die “au” blijft uit, eenvoudig omdat die er niet meer is. Pijnloos hef ik mijn arm omhoog.

Eén week later een controle. Enthousiast vertel ik dat ik geen centje pijn meer heb maar nog wel een soort van flashback. Tijdens de controle blijkt alles soepel behalve die ene rechter schouder die ik blijk te compenseren . Een kleine reset volstaat en net als een week ervoor stap ik blij verbijsterd en verwonderd de deur weer uit.

Het voelt als “ontkoppeld”,.. vrij en vooral blij!