Zoveel meer dan zorg..

Vrijdagmiddag, het wekelijkse borreluurtje op de locatie waar mijn mama woont.
dit keer met een optreden van  Alleen maar Hollands, een zanggroep uit Apeldoorn.
Ik had er niet echt veel zin in, zit liever even één op één met mijn mama, dus ik had mijn papa laten weten dat ik niet zou gaan. Maar ik kreeg onmiddelijk een berichtje terug dat het zo leuk was, dus ben ik toch maar gegaan.

Ik kwam binnen en hoorde van ver al de muziek, zag mijn papa en mama zitten in een volle huiskamer.Een flinke groep zangers werkte met overgave een repertoire af, met volle overgave.
Het is elke keer weer onvoorstelbaar mooi om te zien wat muziek met mensen met dementie doet..
Het lijkt alsof ze ontwaken uit hun lethargie, alsof ze ontwaken.., terugkomen in het leven.
Meeklappend, meezingend die zo voor hen welbekende teksten.
Klappen is klappen, handjes in de lucht zijn handjes in de lucht, op hun gezicht een grote glimlach.

Het verzorgend personeel en de vrijwilligers doen voluit mee, ook wanneer hun dienst er allang op zit., alles voor de bewoners..
Wat ben ik blij dat ik gegaan ben..

Na een prachtige middag vertelt de zanggroep dat ze als amateurs zingen voor goede doelen.
Dat één van de goede doelen de Wensambulance is, en navraag leert dat het hier gaat om de Veluwse Wensambulance, die mijn mama in Mei 2016 vervoerd heeft naar Ameland, een voor ons onuitwisbare herinering.

Dat zorgde voor kippenvel bij mijn papa en mij.
En kippenvel hadden we al, door die niet te beschrijven passie en toewijding van de verzorgers en alle vrijwilligers die zoveel betekenen in het leven van hen die zij verzorgen.
Waaronder mijn mama...

In deze tijd van alle discusies over de zorg is dit zo de essentie,

Zoveel meer dan zorg....