Lange lummel...

Al dagen hik ik er tegenaan.
Morgen zou jij jarig zijn, 65 jaar zou je worden, morgen..

En vanavond zou ik jou dan om precies 00.00 uur alvast jouw cadeautje geven.
Zo deden we dat in de tijd dat we samen waren. Toen ik vanmorgen vroeg wakker werd was het besef er direct en ik ben nog even heel, heel diep onder mijn dekbed gekropen.

Vanmiddag kreeg ik een appje van mijn oudste zoon, die vroeg of het uitkwam dat hij na zijn werk even langs kwam. “Natuurlijk! Gezellig!” appte ik terug.

En zo had ik vanmiddag laat mijn twee jongens aan tafel, gebroederlijk achter de laptop met één of ander voor mij onbegrijpelijk spel. Ik maakte een foto die ik stuurde aan hun grote zus, die daarop reageerde met een heleboel hartjes. En alle drie weten ze zo dat jij morgen jarig zou zijn.

In een opwelling bel ik mijn dochter, ze gaat vanavond de nachtdienst weer in.

En ja, zij en haar vriend zeggen onmiddellijk “ja” op mijn voorstel, ze komen eraan.

Hutspot was jouw überfavoriete verjaardagsmaal, dus dat is pas voor morgen, niet voor vanavond.

Vanavond hou ik een andere traditie in ere, patat van de Kokkie met een lange lummel speciaal erbij. Voor degenen die geen idee hebben wat dat is, het is een extra lange frikandel, en wat kon jij daarvan genieten, met die mooie grote grijns.

Ik eet het nooit meer zomaar, kies dat altijd bewust op momenten die iets betekenen.

Vanavond is jouw oudejaarsavond, vanavond pak ik een borrel, een borrel die ook jouw favoriet was. Maar eerst eten, samen met mijn kids en hun aanhang, die jou alleen kennen uit de verhalen en de foto’s. 

Samen, met patat van de Kokkie,

en een lange lummel…