Heb jij dat ook..?

Heb jij dat ook?

Dat jij je in een wereld voelt die net niet echt lijkt?

Alsof je het gevoel hebt in één of andere slechte horror/sciencefictionfilm te zitten?

Dat je eerst nog heel even denkt dat het misschien wel mee zal vallen, maar elke dag meer beseft hoe serieus dit is? Dat je je unheimisch voelt wanneer je voor de noodzakelijke boodschappen de straat op gaat naar de supermarkt, slager of groenteboer?

Dat je elke dag meer ziet dat je via de looproute moet gaan, met kruisjes of strepen op elke anderhalve meter, en dat je je daar op zeker moment zelfs ook veilig bij voelt?

Heb jij dat ook?

Dat je wereld volledig op de kop staat en je het gevoel hebt in de meeste extreme achtbaan van Walibi, De Efteling of Disneyland zit? Alleen dan zonder de lol en met temeer de angst?

Heb jij dat ook?

Dat je de ene dag de tv elk uur aanzet voor het laatste nieuws, en jezelf de andere dag verschuilt in een boek, film of serie? Dat je je de ene dag wel rustig voelt maar de andere dag volledig in paniek en angst? Dat ‘s nachts of ‘s morgens vroeg de demonen komen, of de Dementors? In hun meest gruwelijke vormen? Dat je huilend wakker wordt?

Heb jij dat ook?

Dat je je er meer en meer van doordrongen voelt hoe al die artsen en verpleegkundigen, verzorgenden en thuiszorgmedewerkers zich 24/7 een slag in de rondte rennen om levens te redden en levenskwaliteit zoveel mogelijke te bewaren en te bewaken? Hoe nederig je je daarbij voelt en hoe intens dankbaar je daarvoor bent?

Heb jij dat ook?

Dat je het zo intens mist je partner, je kinderen, je ouders, je familie, je dierbaren te kunnen vasthouden en knuffelen? Als intens knuffelmens mis dat laatste zo intens..

Mijn kinderen van wie ik afstand hou en zij van mij, mijn oude vader bij wie ik, hoe rijk is dat!, nog om de paar dagen om een hoekje kan kijken, maar zonder die kus en broodnodige knuffel.

Dat je daar zo verdrietig van bent..

Heb jij dat ook?

Dat je hoopt dat straks, wanneer dit allemaal voorbij is, de wereld misschien een beetje beter kan worden? Meer bewust van wat we hebben zonder het wereldwijd te moeten halen?

Dat we niet perse Kiwi’s uit NieuwZeeland heel gewoon vinden, of mango’s, of zelfs sperzieboontjes uit Ethiopië? Dat het misschien niet zo gek is om weer gewoon uit te gaan van Hollandse seizoensproducten die niet tienduizenden kilometers hoeven af te leggen om op ons verwende westerse bord te belanden? En ja, ik besef heus wel dat dat misschien ietwat naïef is, maar ergens is dat zaadje in mijn bewustzijn geplant.

En tenslotte....

Heb jij dat ook?

Dat je je soms gewoon heel even zo alleen voelt?

Dat je jezelf opeens dat hele mooie nummer hoort zingen en moet huilen bij de tekst?

Omdat het zo de kern is?

"

Samen zijn

Is samen lachen, samen huilen

Leven door dicht bij elkaar te zijn

Samen zijn

Is sterker dan de sterkste storm

Gekleurder dan 't grauwe om je heen

Want samen zijn, ja samen zijn

Dat wil toch iedereen.

“

Heb jij dat ook....?

Wil je het liedje luisteren in een prachtige actuele uitvoering? dan kun je hierop klikken...