Vanavond een serieus tv dilemma. De finale van De slimste mens, een programma dat ik onder invloed van mijn vader dit seizoen voor het eerst keek na de finale van het vorig jaar te hebben gezien. Maar ook vanavond de eerste aflevering van een nieuw seizoen van The Voice Senior. Leve de mogelijkheid van de keuze om een programma later terug te kijken vanaf het begin. Dus eerst de finale van de slimste mens, een daarna The Voice Senior vanaf het begin.
En net als in vorige seizoenen wordt ik geraakt door de deelnemers van 60+, hun stemmen, liedjes en hun verhalen. Misschien omdat ik zelf ook inmiddels 60+ ben en net als de deelnemers een rugzak vol met levenservaring heb. Alleen kan ik niet zingen.
Wat me raakte en bijblijft is de vrouw die stiekem was opgegeven door haar kleindochter en een indrukwekkende vertolking gaf van het nummer Sister. En dan de man voor wie geen stoel draaide, hij zong een nummer van Dean Martin. Hij verborg zijn teleurstelling niet en was verdrietig, liet zijn tranen de vrije loop. Daarna zijn uitspraak: “het kleine kind in mij is verdrietig maar ik ben een volwassen vent, dus ik vang het kind wel op”. Wat een uitspraak, hoe ongelooflijk wijs en liefdevol.
En tenslotte de meneer van 89 jaar met een vol leven van liefdes. Kwetsbaar en zo krachtig tegelijk.
Daarom hou ik zo van dit programma. Oudere mensen met een schat aan levenservaring, koffers vol bagage en dan zo kunnen zingen, met hart en ziel.
Het is weer begonnen, The Voice Senior, ik hou ervan…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten