Dinsdagmiddag waai ik even langs bij mijn papa. Ik heb een zak met verse pruimen mee, een deel van wat ik gekregen heb van lieve vrienden, vers van de boom. Ook heb ik voor mijn papa de nieuwste editie meegenomen van De Amelander, het blad dat ik inmiddels traditiegetrouw koop bij mijn bezoekjes aan Ameland. Hij is er blij mee, met de pruimen en met het blad.
Hij vertelt dat hij die morgen bezoek heeft gehad van de dominee. Dat hij ruim twee uur mooie gesprekken heeft gehad, niet zwaar en gedragen zoals hij dat formuleert, maar warm en menselijk. Hij vertelt dat de dominee hem heeft gevraagd of hij mijn mama mist. Mijn papa vindt dat een rare vraag. We praten erover, over die vraag en of die vraag raar is. Mijn papa is er ontroerend, bijna kinderlijk eenvoudig over. Natuurlijk is mama er niet meer, lijfelijk. Maar ze zit, zoals hij altijd zegt, altijd op zijn schouder. Ze is bij hem, 24 uur per dag, en kijkt mee bij alles wat hij doet.
Afgelopen weekend was er een uitzending van Dwars door de Middellandse Zee. Het ging over Kreta, het eiland waar hij talloze keren met mama is geweest. Voor en na die uitzending hadden we even telefonisch contact. Hij wist al dat het kwam. Na de uitzending belden we weer en hij vroeg wat ik dacht wat hij had ingeschonken.
Metaxa, Ouzo, Four Roses? Nee, nee en nee was zijn antwoord, en weer zijn vraag wat of hij had ingeschonken. Enigszins kribbig antwoordde ik dat ik het niet wist, waarop hij vroeg: “wie zit er altijd op mijn schouder?” En toen wist ik het, natuurlijk, een Baileys, het drankje waar mijn moeder dol op was en wat haar ooit tijdens één van hun vele vakanties op Kreta de bijnaam “Mama Baileys” had bezorgd.
Ontroerd, geraakt en stil was ik. Wat anders had het kunnen zijn? Mijn papa had de uitzending gekeken samen met mama, vanaf zijn schouder.
Gemis? Ja, wel lijfelijk zoals hij zegt, maar in de kern zo niet. Ze is namelijk altijd bij hem, om hem heen, altijd en overal. En hij weet dat hij ooit weer bij haar zal zijn, haar ooit zal weerzien.
Mijn papa’s onwankelbare Godsvertrouwen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten