Een oud maar oh zo sterk draadje, ongebroken..

Met tussenpozen volgen we elkaar op Facebook nu al een paar jaar, mijn schoolvriendinnetje van vroeger en ik. Met vroeger bedoel ik onze kindertijd toen we samen in de klas op de basisschool zaten. Hilda is haar naam en we gingen veel met elkaar om. Ik was destijds dat meisje met dat brilletje en werd veel gepest. Zij was de vechter met wat je nu een grote bek zou noemen en ze heeft letterlijk voor mij gevochten. Zij kwam uit een streng gereformeerd gezin dat op zondag niet één maar twee keer naar de kerk moest. Ik was van Hervormde huize, niet twee maar één keer naar de zondagsschool en later de kerk maar ook strak in de leer. Beiden zijn we opgevoed met zondags niet buiten spelen met andere kinderen, en bij elkaar komen al helemaal niet. Zondag was de dag des Heren, de rustdag.

Hilda was één van een gezin met acht kinderen en heel veel beesten. 73 hamsters, Gerrit de tamme kraai en later Astrid, een Doberman pincher waarvoor ik stiekem altijd bang was. Hilda had haar echter strak onder controle. Onze gezinssituatie was verschillend in veel opzichten maar wij waren vriendinnetjes. Zij was de stoere met stip op één. Dat was toen. Zoals het gaat in een mensenleven raakten we elkaar kwijt toen we naar de middelbare school gingen, niet dezelfde. Dat zij later verhuisde weet ik niet eens meer. Wél dat we nog bij elkaar op bezoek zijn geweest toen we beiden net getrouwd waren. Dan praat ik over 42-44 jaar geleden!

De laatste weken proberen we serieus iets af te spreken samen en na allerlei data is het vandaag dan zover. Hilda komt naar mij, helemaal vanuit Noord-Holland. Allebei kijken we er enorm naar uit. Tegen de tijd dat ze aankomt voel ik toch een soort van nervositeit maar dat is weg op het moment dat ik de deur opendoe. Daar staat ze dan, alsof ze nooit is weggeweest. We praten vanaf het moment dat ze de drempel overstapt en stoppen pas wanneer ze weer weggaat. We ontdekken dat we echt wel heel veel delen en halen onze jeugd naar boven die vaak pijnlijk verschillend is en toch zo herkenbaar.

Mijn stoere vriendin heeft een leven achter zich waarin ze het moest hebben van haar eigen kracht en dat heeft ze ook geflikt. In die hele tijdlijn van toen tot nu vinden we elkaar moeiteloos in parallellen en levensfases, hoe mooi is dat. En we zijn nog lang niet uitgepraat. Ik zwaai haar uit in de wetenschap dat we elkaar zeker weer gaan zien en dan bij haar thuis. Mijn oude schoolvriendinnetje van meer dan 55 jaar geleden. Met nog steeds diezelfde onverwoestbare kracht, vechtlust, Rotterdamse directheid en heerlijke humor. Ik ben blij dat we de draad weer hebben opgepakt.

Een oud maar oh zo sterk draadje, ongebroken..

Toch nog boerenkool, maar dan échte..!

Gisteravond, ik kom thuis uit werk en bedenk me wat ik vanavond wil eten. Ik kan even niets verzinnen en pak nog even de folders erbij die ik apart gelegd heb. In de folder van Appie valt mijn oog op boerenkool, 1+1 gratis. En al ben ik alleen, stamppot maak ik nooit een beetje. Gelukkig heb ik nog kinderen die maar al te graag een bakje ophalen en een diepvriesvakje. Dus ga ik voor stamppot boerenkool. Ik loop eerst naar Buurman voor een (h)eerlijke rookworst en spekjes. Vervolgens door naar de Appie waar tot mijn verbijstering heel veel vakken volkomen leeg zijn. Geen boerenkool, geen hutspot, alle stamppotgroenten zijn strak uitverkocht. De vermoedelijke oorzaak is de tijdelijke sluiting van de Jumbo wegens een verbouwing. Dan maar door naar de Aldi maar ook daar geen boerenkool. Het is inmiddels drie minuten voor zes, bijna sluitingstijd van de groentewinkel Van Hees. Op mijn vraag of ze boerenkool hebben krijg ik als antwoord dat ze het alleen uit de vriezer hebben, het is nog te vroeg voor verse boerenkool. Ik vraag me af waar dan die boerenkool van de Appie vandaan komt maar ben blij dat ik boerenkool heb. Lekkere alvast vers geschilde aardappels erbij dus blij loop ik de winkel uit met 2 kilo aardappels en 800 gram boerenkool uit de vries, mét een advies hoe ik dit moet klaarmaken omdat ik normaal altijd vers koop. 

Thuis pak ik mijn grootste pan en zet de aardappels op. Wanneer ze koken de diepgevroren boerenkool erbij en de laatste tien minuten de rookworst van de slager die al gegaard is. Dat laatste vind ik nog steeds een dingetje omdat ik het liefst écht verse rookworst heb die ik lekker in de pan mee laat garen maar ook dat lijkt steeds meer afgestemd te worden op “gemak dient de mens”. Ik bak tenslotte de spekjes zachtjes uit die écht spekjes zijn, giet met gevaar voor eigen leven de belachelijk grote pan boerenkool af waar natuurlijk veel meer vocht afkomt dan normaal en dan is het stampen geblazen. Twee lepeltjes chili crunch erdoor van de boerenmarkt Spice it Up en de uitgebakken spekjes erdoor en dan nog eventjes laten staan zodat alles lekker met elkaar kan mengen.

Dan is het moment om een bord vol te scheppen met natuurlijk een stukje rookworst erbij. En ach, die eerste hap.. wat een goddelijk lekkere stamppot is dit geworden! Alles smaakt naar puur, geen bewerkingen, geen toegevoegde rotzooi. Van aardappel tot rookworst en alles wat daar tussen zit is het gewoon een feestje om te eten. En ja, het kost iets meer maar ik krijg véél meer! Veel meer smaak, veel meer genieten en daarna ook een blije zoon die een bakje kwam halen en de stamp ook heel erg lekker vond. 

Vanavond bak ik een flinke portie zachtjes op en die smaakt zo mogelijk nog lekkerder dan gisteren. Met nog een paar porties in de diepvries heb ik nog een paar heerlijke maaltijden in het vooruitzicht. En hoezeer ik gisteren eerst ook baalde bij de lege vakken, nu ben ik alleen maar blij én wijzer.

Tóch nog boerenkool, maar dan échte..!

NB: op de foto het bijna lege bord 😅

Boeken leven..

Vanavond komt mijn “nieuwe” boekenkast, vast niet zomaar op mijn pad gekomen. Op het moment dat ik hem zie ben ik op slag verliefd. Een echte bibliotheekkast, mooier bestaat niet! De hele dag ben ik bezig om mijn kamer om te bouwen voor deze kast. Het dressoir dat ik heb staan van papa en mama’s trouwen in 1958 moet verplaatst worden en dat staat vol met dierbaar glaswerk en servies dus dat moet er even uit. Een goed moment om het dressoir weer even flink in de teakolie te zetten zoals ik dat als kind al deed, onderdeel van de vaste huishoudelijke taken zoals dat toen normaal was. Als ik klaar ben geurt de hele kamer naar die oude vertrouwde geur. Met jongste zoon verplaats ik het dressoir en pak het daarna zorgvuldig weer in met die samensmelting van oud en nieuw. 

De glazen schaal waarin altijd mama’s warme appelmoes werd opgediend. De bierglazen met elk een herinnering van heel lang geleden tot een paar jaar terug. Ik heb elk glas in mijn handen en sta stil bij het moment van toen. Dan komt de boekenkast, mijn eigen bibliotheek-kast. Hij komt van ver en draagt de sporen van een ver verleden. Hij heeft een sopje nodig dus met liefde poets ik hem plank voor plank schoon. Dan het moment waarop ik mijn boeken een plekje ga geven in die prachtige kast. Ik ben even verbijsterd omdat ik hem lang niet vol krijg en ik ga terug in de tijd. De tijd waarin ik vanaf jongs af aan mijzelf verloor in boeken. Mijn huis waarin toen ik ging trouwen een complete muur gevuld was met boeken. Het moment waarop ik afscheid nam van mijn 350 witte raven pockets die ik aan een nichtje gaf onder de voorwaarde dat wanneer zij ze ooit weg zou doen ik ze graag terug wilde hebben. Ik heb ze nooit teruggezien. Mijn leven veranderde maar de boeken en de liefde voor boeken bleef. Zoals je bij tijd en wijle opruimt komen ook de boeken aan de beurt, ook vaak door ruimtegebrek. Zo heb ik best wel heel veel boeken naar de kringloop gebracht.

En nu, vanavond, besef ik dat mijn verzameling boeken best schamel is. Ik vraag me af hoe en waarom want nog niet zo lang geleden heb ik weer best veel boeken weggedaan. Maar wanneer ik vanavond boek voor boek met liefde en aandacht een plekje geef in mijn nieuwe kast besef ik hoe elk boek staat voor een periode in mijn leven. Gekoesterde boeken uit mijn jeugd, boeken van mama en papa, reisboeken uit de tijd met mijn lief. Boeken over beeldhouwen, boeken over autisme, boeken over levensverhalen en ook gewoon lekkere fictie boeken. 

Mijn kast ademt levensfases, mijn kast ademt wie en waar ik ben, van kind tot nu. Het oudste boek in mijn kast is het favoriete boek van mijn vader uit zijn jeugd, eerste druk, 1937 maar ook een boek van mijn mama uit haar jonge jaren, heel bijzonder omdat mijn ouders beiden geen lezers waren. Favoriete boeken uit mijn eigen jeugd en jonge jaren waarbij Joop ter Heul met stip op één staat, nog steeds. Gejaagd door de wind is ook zo’n klassieker. De laatste aanwinst is De Nomade die ík gekocht heb na het lezen van De Camino. Van 1937 tot nu.

Boeken leven..

Zó blij met mijn nieuwe koelkast en waarom ik niet online koop.

Toen ik ruim 7,5 jaar geleden in mijn huidige huisje kwam zat daar al een oude inbouwkoelkast in die langzaamaan steeds minder werd. Toen mijn papa destijds besloot een nieuwe koelkast te kopen (natuurlijk bij Expert Twello) verhuisde zijn bijna antieke Miele naar mij. Koelkast nummer 3 was ook ook een tweede handsje die na enige tijd steeds meer mankementen begon te vertonen, totdat het vriesvakje niet meer te openen bleek. Tijd dus voor een nieuwe koelkast en nee, na nummer drie geen tweedehands meer. 

En waar ga ik dan naartoe? Natuurlijk naar mijn eeuwig betrouwbare Expert in Twello. Geen bullshit, geen gebakken lucht, nee, gewoon luisteren naar wat ik wil, wat mijn budget is en dan met mogelijkheden komen. Een fantastisch fijne persoonlijke benadering waar online niet aan kan tippen. Ik vertel mijn verhaal en krijg een advies, helemaal afgestemd op dat wat ik wil en kan. Dus bestel ik mijn nieuwe koelkast in het volste vertrouwen dat het goed is. 

De aflevering duurt iets langer dan gehoopt vanwege het personeelstekort ook daar, maar alles wordt correct gecommuniceerd. Vandaag is het zover, de koelkast wordt afgeleverd tussen 13:00 en 15:00 uur. Het wordt uiteindelijk na 17:15 uur maar dan heb je ook wat. Een vrolijke, vriendelijke medewerker die niet zomaar een koelkast plaatst maar let op elk detail. Hij (Remco) rust niet voordat hij het helemaal voor elkaar heeft want de deur sluit niet zoals het hoort. Iets met vorige installaties in de categorie “help, mijn man is klusser”. Het eindresultaat mag er zijn. Ik heb een gloednieuwe koelkast die moeiteloos open en dicht gaat zoals het hoort, geïnstalleerd door iemand die net zo blij is met het resultaat als ik.

En precies dát maakt het verschil! Voor mij geen online maar persoonlijk. Van vraag tot advies, van order tot levering. Gewoon op mijn lijf en op mijn omstandigheden geschreven.

Zó blij met mijn nieuwe koelkast en waarom ik niet online koop..

(Foto team Expert, niet scherp qua resolutie maar wel scherp op alles wat van meerwaarde is!)

Koeienkeuring en Boerenmarkt, zoveel meer dan dat..

Vorig jaar werd er voor de eerste keer tijdens het Klompenfeest in Twello een koeienkeuring en boerenmarkt georganiseerd. Ik was er toen pas na de keuring maar het was een feestje. Verschillende kramen vanuit de directe omgeving met heerlijke en eerlijke producten. Ik ben naar huis gegaan met een tas vol waarvan ik lang genoten heb. Dus natuurlijk ging ik dit jaar vol verwachting en plezier naar de tweede editie, voorbereid met een ruime boodschappentas en dit keer wel op tijd voor de keuring. Als stadskind heb ik daar natuurlijk geen verstand van maar ik hou wel van koeien dus alleen dat al zorgt voor plezier en genieten.

Wanneer ik het terrein oploop maak ik eerst een rondje langs de keuring die in volle gang is en daarna langs de kraampjes. Tot mijn grote blijdschap staat de kraam met fantastische sauzen en sambals van vorig jaar er gelukkig ook weer! Ik geniet van een broodje rosbief (van rundermuis) dat de allerlekkerste rosbief is die ik ooit geproefd heb en zo kan ik weer een (h)eerlijk bedrijf aan mijn favorietenlijstje toevoegen. Na een heerlijk zonnige middag daar op dat weiland loop ik met een volle tas naar huis. Kaas, eitjes en heerlijke sauzen, en adresjes voor later want oh wat is er veel keus! Maar het mooiste van deze middag is de sfeer, zo heerlijk ontspannen en puur natuur. Spelende kinderen in de grote container gevuld met zand, koeien knuffelen, blije kinderen met blije ouders, geen herrie, geen troep, gewoon puur natuur.

Koeienkeuring en Boerenmarkt, zoveel meer dan dat..

Blij terug van vakantie..

Al maanden verheug ik mij op mijn inmiddels vierde schrijfvakantie in Toscane, op de berg die inmiddels zo als thuiskomen voelt. Het verschil met de vorige keren zit hem vooral in het feit dat ik dit keer niet ga voor een levensverhaal maar voor fictie. Dat komt omdat ik in maart -nooit gedacht- een schrijfwedstrijd heb gewonnen met als voorwaarde dat het fictie moest zijn. 

De andere deelnemers deze week komen wél voor een levensverhaal, en de dynamiek in beleving is voor mij duidelijk voelbaar. Het schrijven lukt wonderwel. Nooit gedacht dat ik zo gepakt zou worden door de woorden die als vanzelf uit mijn pen vloeien, ik ben verrast.

Bij thuiskomst heb ik nog een week vakantie waarin ik de flow van het schrijven wil vasthouden maar ontdek dat er dingen niet kloppen qua tijd en plaats. Tijd voor research dus en dat verheldert het verhaal. De dagen vliegen voorbij en voordat ik het weet is het maandag, mijn eerste werkdag na de vakantie en ik heb er zin in. 

Ik krijg een meer dan warm welkom in mijn geliefde bieb in Zutphen en wordt als vanzelf weer meegezogen in de dynamiek van die geweldige plek. Vandaag is dag twee, met ook vandaag weer zulke mooie belevenissen met prachtige zo diverse mensen. Het is genieten van binnenkomen tot weggaan. Later dan gepland verlaat ik de bieb en rij naar huis. Ik ontdek dat ik, geheel tegen mijn gewoonte in, de scheurkalender voor deze dinsdag 3 september vanmorgen nog niet heb bijgewerkt. De tekst voor deze dag blijkt meer dan passend voor mij. Geboren in Rotterdam en na een best wél stormachtig leven geland in Twello met sinds één jaar mijn geliefde baan Bij de bieb in Zutphen. 

Zutphen, een heerlijke Hanzestad met alle ruimte voor diversiteit, inclusiviteit en spiritualiteit, kortom eigenheid. Deze tekst op de Rotterdamse Scheurkalender vandaag sluit daar naadloos bij aan. Niet een multi-, maar een interculturele samenleving, ik voel, beleef en onderschrijf het van harte.

Blij terug van vakantie..