Al maanden verheug ik mij op mijn inmiddels vierde schrijfvakantie in Toscane, op de berg die inmiddels zo als thuiskomen voelt. Het verschil met de vorige keren zit hem vooral in het feit dat ik dit keer niet ga voor een levensverhaal maar voor fictie. Dat komt omdat ik in maart -nooit gedacht- een schrijfwedstrijd heb gewonnen met als voorwaarde dat het fictie moest zijn.
De andere deelnemers deze week komen wél voor een levensverhaal, en de dynamiek in beleving is voor mij duidelijk voelbaar. Het schrijven lukt wonderwel. Nooit gedacht dat ik zo gepakt zou worden door de woorden die als vanzelf uit mijn pen vloeien, ik ben verrast.
Bij thuiskomst heb ik nog een week vakantie waarin ik de flow van het schrijven wil vasthouden maar ontdek dat er dingen niet kloppen qua tijd en plaats. Tijd voor research dus en dat verheldert het verhaal. De dagen vliegen voorbij en voordat ik het weet is het maandag, mijn eerste werkdag na de vakantie en ik heb er zin in.
Ik krijg een meer dan warm welkom in mijn geliefde bieb in Zutphen en wordt als vanzelf weer meegezogen in de dynamiek van die geweldige plek. Vandaag is dag twee, met ook vandaag weer zulke mooie belevenissen met prachtige zo diverse mensen. Het is genieten van binnenkomen tot weggaan. Later dan gepland verlaat ik de bieb en rij naar huis. Ik ontdek dat ik, geheel tegen mijn gewoonte in, de scheurkalender voor deze dinsdag 3 september vanmorgen nog niet heb bijgewerkt. De tekst voor deze dag blijkt meer dan passend voor mij. Geboren in Rotterdam en na een best wél stormachtig leven geland in Twello met sinds één jaar mijn geliefde baan Bij de bieb in Zutphen.
Zutphen, een heerlijke Hanzestad met alle ruimte voor diversiteit, inclusiviteit en spiritualiteit, kortom eigenheid. Deze tekst op de Rotterdamse Scheurkalender vandaag sluit daar naadloos bij aan. Niet een multi-, maar een interculturele samenleving, ik voel, beleef en onderschrijf het van harte.
Blij terug van vakantie..
 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten