“Mijn”. Nee, ónze vrijwilligers, met elkaar, voor elkaar, maar juist voor die ander!

Het is (nog net) maandagavond 14 april. Ik zit nog in de bank en wil naar boven gaan maar ik lees net een appje van één van “mijn” vrijwilligers over een “lief vlammetje”. Dat triggert. Welk vlammetje, mijn laatste? Ik wil eigenlijk naar bed maar check dat laatste vlammetje en besef dat juist vandaag vraagt, nee schreeuwt om een nieuw vlammetje.

Vandaag 14 april. De dag dat ik afscheid neem als vrijwilligerscoördinator van “mijn” vrijwilligers in de front-office van de bibliotheek in Zutphen na minder dan twee jaar. Bizar hoe je in zo korte tijd vervlochten en bevlogen kunt raken in iets dat je niet eerder kon verwachten, simpelweg omdat het nieuw is.

Nieuw, maar niet onbekend. Bekend, omdat het dicht bij jezelf blijkt te zijn. Dichtbij jezelf, omdat je inmiddels hebt geleerd dat dit de enig juiste optie is om zuiver te kunnen zijn en te blijven, elke dag opnieuw. 

Die leerperiode begint in juli 2023 wanneer ik officieel wordt aangesteld als vrijwilligerscoördinator in Zutphen. Het is het begin van een ontdekkingsreis. Zelf afkomstig vanuit de rol van vrijwilliger (gastvrouw) in Twello stap ik binnen met de normen en waarden zoals ik die gewend ben vanuit daar. Dat blijkt een andere wereld te zijn. Ik zoek en verken, vanuit mijzelf en met openheid naar wat voor mij ligt en stapje voor stapje verkennen we elkaar, mijn nieuwe vrijwilligers en ik, in eerst voorzichtige verkenning en gaandeweg met steeds meer vertrouwen wederzijds. 

De band en het wederzijds leren en begrijpen groeit en daarmee ook de genegenheid voor elkaar. Of is het andersom?  Is genegenheid voor elkaar misschien de ingang naar respect voor elkaar? Voer voor een avond bij kaarslicht denk ik maar zo. Feit is dat wederzijds respect naar en openheid met elkaar de absolute voorwaarden zijn om het samen te doen. En dan ook gewoon alles wat zich op de werkvloer voordoet. Wat voor de één simpel is kan voor de ander lastig zijn en omgekeerd. Dus heeft een ieder zijn of haar eigen kracht. Die krachten bundelen is dat wat uiteindelijk het beste resultaat brengt. Ik vermijd hierbij het woord “succes” bewust, want wat is succes?

Resultaat kan alles zijn. Klein of groot, meetbaar of voelbaar, bedrijfsmatig of persoonlijk, groot of klein. Resultaat telt, ook al is het nog zo klein of fragiel. En laat dat nou juist de kracht zijn van vrijwilligers, mijn vrijwilligers! Een ieder in zijn of haar eigen kracht maakt het verschil in contact met hen die het nodig heeft.

Of het nu gaat over hulp bij digitale vragen of het zoeken naar verbinding, het vinden van een goed boek of een interessante lezing of workshop of gewoon even een praatje, de gids voor velen is die ene vrijwilliger op de juiste plek, op de juiste tijd.

Dat geldt voor veel instanties maar ik ga uit van mijn eigen perceptie bij de bieb, “mijn” vrijwilligers in de front-office. Met kun kennis van boeken en hun inleving in de maatschappij en de mensen. 

Ik neem in Zutphen trots afscheid van een geweldige club vrijwilligers daar en kijk uit naar mijn overstap naar “thuis” in Twello waar ook weer een fantastische club mensen zich met hart en ziel inzet.

“Mijn”?, nee, ónze vrijwilligers, met elkaar, voor elkaar! En nog belangrijker, juist voor die ander!