Er was eens een meisje dat opgroeide in een onbezorgde omgeving. Onbezorgd en vrolijk, totdat er verlies in haar leven kwam. De 28 jaren daarna werden grotendeels daardoor bepaald, het was wat haar leven vormde. Zelfs, of misschien wel juist toen zij zelf kinderen kreeg, was dat ene een bijna allesbepalende leidraad voor haar doen en laten, haar denken en voelen.
Maar gelukkig kwam er iemand in haar leven die haar kon doen omkeren.
Met eindeloos veel geduld en liefde liet hij haar de kluwen in haar ziel ontwarren, hij haalde de nesten uit haar hoofd, bevrijdde haar, liet haar zichzelf bevrijden.
Ze kwam uit haar cocon en werd eindelijk een vlinder, een vlinder die zich koesterde in de zon.
En ook de zwaarste stormen en hagelbuien kregen haar niet om, ze had haar kracht ontdekt.
Alleen, heel af en toe, op onbewaakte ogenblikken, als het even harder regent dan zij hebben kan, komt heel diep vanuit haar dat kleine meisje terug, dat meisje dat zich zo lang staande moest houden op een schip dat te groot voor haar was.
Dan moet ze even stampvoeten totdat de vrouw die zij inmiddels geworden is het roer weer overneemt, en daarmee ook de controle.
Dat is soms een pittig gevecht, maar ze kan niet verliezen, niet meer....
Er was eens een meisje, maar nu is dat een vrouw...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten